Εδώ και αρκετούς μήνες προσπαθούμε να αναδείξουμε τη σημασία που έχει η εφαρμογή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου και των μπαρών για την επιδείνωση τόσο των όρων εργασίας μας όσο και της κάλυψης μιας βασικής κοινωνικής ανάγκης όπως είναι η μετακίνηση με τα ΜΜΜ. Με ανακοινώσεις, καλέσματα σε συζήτηση και συμμετοχή σε παρεμβάσεις. Για άλλη μια φορά οι εξελίξεις κάνουν αναγκαίο να επιχειρήσουμε να αναδείξουμε ορισμένες από τις πτυχές του ζητήματος. Όσο προχωράμε προς την πλήρη εφαρμογή των σχεδιασμών υπουργείου - διοικήσεων - αναδόχων, εργολάβων κλπ (LG, TERNA, HST κλπ), διαπιστώνουμε πως σε κάθε βήμα εκδηλώνεται όλο και πιο έντονα η αυταρχικότητα και ο αμοραλισμός τους.
Στα τελευταία επεισόδια τους βλέπουμε να απειλούν ως κοινοί τραμπούκοι με απόλυση τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες. Αυτούς τους εργαζόμενους που καλούνται να αντιμετωπίσουν ένα σύστημα με δεκάδες προβλήματα. Χωρίς ξεκάθαρη ενημέρωση από τους ανωτέρους για το τι ισχύει. Χωρίς διαδικασίες αντιμετώπισης των δυσλειτουργιών που εμφανίζονται καθημερινά. Δυσλειτουργίες που ξεπερνούν σε καθημερινό επίπεδο τα υποτιθέμενα συνολικά νούμερα που δίνουν οι υπεύθυνοι. Οι οποίοι ακολουθούν την τακτική «πες πες κάτι θα μείνει». Αυτοί λοιπόν οι υπεύθυνοι – ανεύθυνοι είναι τόσο ανήθικοι που δεν διστάζουν να αφήνουν υπονοούμενα για τα κίνητρα των εργαζομένων που αντιδρούν στην εργασιακή ζούγκλα που θέλουν να επιβάλλουν. Ας μας απαντήσουν πρώτα αυτοί για ποιο λόγο υποβαθμίζουν τα προβλήματα και βγάζουν λάδι τους αναδόχους; Για ποιο λόγο τρομοκρατούν και στοχοποιούν τους εργαζόμενους; Για ποιο λόγο βιάζονται τόσο πολύ να εφαρμοστεί το ηλεκτρονικό εισιτήριο και να κλείσουν οι μπάρες, ακόμα κι αν με τις επιλογές τους προκαλείται πανικός στους επιβάτες και δυσχεραίνονται ακόμα περισσότερο οι συνθήκες εργασίας μας, δημιουργώντας ασφυξία έξω από τα εκδοτήρια;
Οι συνέπειες που επιφέρει το ηλεκτρονικό εισιτήριο και οι μπάρες ήταν προβλέψιμες εδώ και καιρό. Συγκεκριμένα ερωτήματα μάλιστα έχουν τεθεί υπόψη των προεδρείων των Δ.Σ. Ερωτήματα που μπορούσε να τα φανταστεί ο καθένας. Επομένως δεν δικαιολογείται αυτή η εξαιρετικά καθυστερημένη αντίδραση των σωματείων. Τα προεδρεία των Δ.Σ. γνώριζαν πολύ καλά τι σχέδια υπάρχουν όχι μόνο για τα εκδοτήρια αλλά και για τις συγκοινωνίες συνολικά. Η σιωπή που κρατούσαν όλο αυτό το διάστημα είναι συνειδητή επιλογή. Έχουν αποφασίσει να ταχθούν στο πλευρό των διοικήσεων προκειμένου να εφαρμοστεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα και με τις μικρότερες αντιδράσεις το ηλεκτρονικό εισιτήριο και οι μπάρες. Διακατέχονται από ηττοπάθεια και συντεχνιασμό. Αρνούνται να συγκρουστούν με τις διοικήσεις και τα υπουργεία και επιλέγουν τον εύκολο δρόμο της συνδιαλλαγής.
Ενδεικτικό παράδειγμα της σιωπής πάνω στο θέμα αποτελεί η αποφυγή από το προεδρείο του ΣΕΛΜΑ να πραγματοποιήσει τακτικό Δ.Σ, στο οποίο θα ήταν υποχρεωμένο να τοποθετηθούν πάνω στο ζήτημα. Θα ήταν υποχρεωμένο γιατί σύμφωνα με το καταστατικό του 15 συνάδελφοι υπογράψαμε κείμενο με αίτημα τη συζήτηση και ενημέρωση πάνω σε συγκεκριμένα ερωτήματα όσον αφορά το ηλεκτρονικό εισιτήριο. Εδώ και δύο μήνες, όλως τυχαίως και παρ’ όλες τις ερωτήσεις δεν έχουμε λάβει απάντηση πότε επιτέλους θα κάνουν ΤΑΚΤΙΚΟ Δ.Σ. Εδώ και δύο μήνες ονομάζουν τα Δ.Σ έκτακτα προκειμένου να αποφύγουν την υποχρέωση να απαντήσουν δημόσια και επί του συγκεκριμένου. Ανάλογη στάση, ίσως και ακόμα χειρότερη έχουν και άλλα σωματεία τόσο στη ΣΤΑΣΥ όσο και στην ΟΣΥ. Το Σωματείο εργαζομένων ΣΤΑΣΥ (πρώην Ένωση Εργαζομένων ΗΣΑΠ), μπορεί να «τόλμησε» να βγάλει ανακοίνωση που καλούσε τους συναδέλφους να μην πουλάνε το ηλεκτρονικό εισιτήριο, αλλά η πραγματικότητα είναι πως αυτό που προσπαθεί είναι να το παίξει ο ρεαλιστικός συνομιλητής της διοίκησης, να βάλει τους εργαζόμενους να συνεργαστούν με τη διοίκηση για να βρούμε από κοινού μια λύση. Ακόμα και τώρα που τα μέλη του απειλούνται ξεδιάντροπα με απόλυση αυτό που τους απασχολεί είναι να ξεκαθαρίσουν πως δεν εναντιώνονται στο ηλεκτρονικό εισιτήριο. Το ΣΗΕΚ όπως και το Σωματείο τεχνικών και εργαζόμενων Ο.Α.Σ.Α – Ο.Σ.Υ υπεραμύνονται με νύχια και με δόντια το ηλεκτρονικό εισιτήριο και υποστηρίζουν την εφαρμογή του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα των αντικοινωνικών – αντιεργατικών αντιλήψεων που έχουν αποτελεί η πρόσκληση του Πορτοσάλτε από το σωματείο τεχνικών στο αμαξοστάσιο του Πειραιά μαζί με το Συνδικάτο εργαζομένων ΟΑΣΑ . Αυτά τα δύο σωματεία αποφάσισαν να καλέσουν στο χώρο εργασίας μας αυτόν που υπερασπίζεται με σθένος κάθε αντεργατικό μέτρο που ψηφίζεται, αυτόν που υποστηρίζει τη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα και την απελευθέρωση των απολύσεων. Το Συνδικάτο εργαζομένων ΟΑΣΑ μάλιστα όπως και το ΣΕΛΜΑ επέλεξαν, παρόλες τις ενημερώσεις που έγιναν, να μην βγάλουν ούτε μια ανακοίνωση στήριξης των τριών εργαζομένων, μελών του ταξικού μετώπου που προσαχθήκαμε μαζί με άλλα 20 άτομα, μέλη συνελεύσεων γειτονιών, στην προσπάθειά μας να μοιράσουμε ανακοινώσεις έξω από το αμαξοστάσιο στου Ρέντη. Ακολουθώντας πιστά την τακτική της πλήρους σιωπής σχετικά με το ηλεκτρονικό εισιτήριο και τις επιπτώσεις του.
Από την πλευρά μας η προσπάθεια σύνδεσης της επίθεσης εναντίον μας με τη συνολικότερη επίθεση προς τους εργαζόμενους και τους ανέργους, τους καταπιεσμένους και τους εκμεταλλευόμενους, αποτελεί ξεκάθαρη και σταθερή επιλογή. Σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται η σχέση που αναπτύσσεται τα τελευταία χρόνια με σωματεία και συλλογικότητες από άλλους εργασιακούς χώρους και με τις συνελεύσεις γειτονιών. Το ζήτημα του ηλεκτρονικού εισιτηρίου και το κλείσιμο των μπαρών αφορά άμεσα και το σύνολο των επιβατών. Ιδιαίτερα όσους και όσες αδυνατούν να ανταποκριθούν στην αγορά εισιτηρίου. Ο αποκλεισμός και ο έλεγχος των επιβατικών ροών που επιχειρείται να επιβληθεί συνδέεται άμεσα με την επιβολή δυσμενέστερων εργασιακών συνθηκών στο χώρο των συγκοινωνιών, παρόμοιες συνθήκες άλλωστε επιβάλλονται στους περισσότερους εργασιακούς χώρους.
Για να επιτευχθούν οι σχεδιασμοί κράτους και διοικήσεων είναι απαραίτητο να προωθηθεί ο κανιβαλισμός. Ο κανιβαλισμός τόσο μεταξύ των εργαζομένων όσο και ανάμεσα σε εργαζόμενους και επιβάτες. Η λογική «εγώ θέλω να κάνω τη δουλειά μου» αδιαφορώντας για τις συνθήκες που αντιμετωπίζει ο εκδότης που πουλάει το εισιτήριο ή ο επιβάτης που δεν έχει αγοράσει εισιτήριο υποσκάπτει τις προοπτικές κοινών αγώνων. Ειδικότερα το κυνήγι των επιβατών προκειμένου να κόβονται όσο περισσότερα πρόστιμα αποτελεί το άκρον άωτον αυτού του κανιβαλισμού με μοιραία αποτελέσματα όπως αποδεικνύει ο θάνατος του Θανάση Καναούτη τον Αύγουστο του 2013. Ένας θάνατος που προήλθε ύστερα από την τρομοκρατία που υπέστη από κεφαλοκυνηγούς εθελοντές ελεγκτές και είναι η απόδειξη για το που οδηγεί η τυφλή ικανοποίηση των ατομικών μας συμφερόντων, υπερασπιζόμενοι ταυτόχρονα τα συμφέροντα των αφεντικών μας.
Όπως επιχείρησαν να μας τρομοκρατήσουν ύστερα από την προσαγωγή μας και τη στοχοποίησή μας με δημοσιεύματα για τη στήριξη και συμμετοχή μας στο μοίρασμα των συνελεύσεων γειτονιών έξω από το αμαξοστάσιο στου Ρέντη στις 7/4, έτσι επιχειρούν να τρομοκρατήσουν το σύνολο των εκδοτών εισιτηρίων. Με παρόμοιο τρόπο επιχειρούν να τρομοκρατήσουν όποιον τολμά να μιλά ενάντια στο ηλεκτρονικό εισιτήριο και είναι προφανές πως η στοχοποίηση δεν περιορίζεται στους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες, κάτι που καταδεικνύεται από την περίπτωση συναγωνιστή μέλους συνέλευσης γειτονιάς και ταξικού σωματείου βάσης, ο οποίος συμμετείχε στο προαναφερθέν μοίρασμα. Είναι απολύτως σίγουρο πως ανάλογη αντιμετώπιση θα έχει όποιος αποφασίσει να αγωνιστεί, όποιος διεκδικήσει την πραγματική κάλυψη των αναγκών του.
Δεν έχουμε καμία υποχρέωση να δεχθούμε, αδιαμαρτύρητα μάλιστα, την καταπάτηση των κατακτήσεών μας. Δεν έχουμε καμία υποχρέωση να υποστούμε τον διαρκή έλεγχο των μετακινήσεών μας και τον κατά βούληση αποκλεισμό ολόκληρων κοινωνικών ομάδων. Για να μπορέσουμε να αντισταθούμε είναι απαραίτητο να βρεθούμε στο δρόμο του αγώνα. Να βγάλουμε μπροστά την κάλυψη των αναγκών μας. Εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες και επιβάτες να αντισταθούμε από κοινού στις συνέπειες της εφαρμογής του ηλεκτρονικού εισιτηρίου και του κλεισίματος των μπαρών.
Για να μπορέσουμε όμως να αντισταθούμε αποτελεσματικά είναι απαραίτητο να αγωνιστούμε από κοινού και να προτάξουμε το μοναδικό αίτημα όσον αφορά τις συγκοινωνίες που λειτουργεί συσπειρωτικά και προωθητικά, το μόνο πραγματικά ρεαλιστικό αίτημα της εποχής μας. Το αίτημα για ελεύθερη μετακίνηση. Αυτό που θέλουμε είναι οι συγκοινωνίες να μην λειτουργούν με λογικές κέρδους και ζημιών. Να καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων και των ανέργων που τις χρησιμοποιούν. Να είναι προσβάσιμες για όλους και όλες.
Θα κλείσουμε με ένα απόσπασμα από παλαιότερη ανακοίνωσή μας : «…Εδώ και αρκετά χρόνια το αίτημα για ελεύθερη μετακίνηση αποτελεί το σημείο συνάντησης των αγωνιζόμενων τμημάτων της κοινωνίας. Ένα αίτημα που βρίσκει αποδοχή και δημιουργεί ενόχληση στους από τα πάνω, γιατί έρχεται να εκφράσει την πραγματική και επιτακτική ανάγκη ενός πολύ μεγάλου κομματιού των εκμεταλλευόμενων. Σε αυτό το αίτημα δεν μπορούμε παρά να είμαστε όχι απλά αλληλέγγυοι αλλά ουσιαστικοί υποστηρικτές. Μόνο έτσι τα σωματεία μπορούν να συνδεθούν με άλλους εργασιακούς χώρους, με τον μεμονωμένο εργαζόμενο και άνεργο, με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, με όλους όσους βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά του κοινωνικού και ταξικού πολέμου.»
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΒΑΤΩΝ
ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ
Ταξικό Μέτωπο - Πρωτοβουλία εργαζομένων στις Συγκοινωνίες
taxikometopo@espiv.net