Τα τελευταία χρόνια, μέσα σε συνθήκες
γενικευμένης κρίσης του συστήματος σε όλα τα επίπεδα (οικονομικό - θεσμικό -
κοινωνικό - πολιτισμικό - οικολογικό), εντείνεται η επίθεση των πολιτικών και
οικονομικών αφεντικών. Επιβάλλονται μέτρα που επιδεινώνουν δραματικά τους όρους
ζωής εκατομμυρίων εργαζόμενων, άνεργων, συνταξιούχων, νεολαίων, ντόπιων και
μεταναστών. Κατακόρυφη μείωση μισθών και συντάξεων, εντατικοποίηση και φόβος
απολύσεων στους εργασιακούς χώρους, ραγδαία αύξηση της ανεργίας, περικοπή και
άρνηση καταβολής αποζημιώσεων, ατομικές συμβάσεις, γενίκευση των ελαστικών
σχέσεων εργασίας.
Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η κατάργηση
της κυριακάτικης αργίας των εμποροϋπαλλήλων, που είχε καθιερωθεί έναν ολόκληρο
αιώνα πριν. Η κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων κατακτημένων σε αγώνες του
παρελθόντος, αποτελούν την υλική συνθήκη εκβιασμού των εκμεταλλευόμενων για να
δεχθούν αδιαμαρτύρητα τους δυσβάσταχτους όρους ζωής που τους επιβάλλονται. Τα
οικονομικά αφεντικά συσσωρεύουν κέρδη -με τη συνδικαλιστική ηγεσία να προσφέρει
ουσιαστικά τη συναίνεσή της- ενώ την ίδια στιγμή βυθίζουν την κοινωνία όλο και
περισσότερο στην ανασφάλεια, το φόβο, τη φτώχεια, την εξαθλίωση.
Εργαζόμενε,
άνεργε, νέε και νέα,
Οι ίδιοι που είναι υπεύθυνοι για τη
λεηλασία της ζωής μας, που καταδικάζουν 1,5 εκατομμύριο ανθρώπους στην ανεργία,
που οδηγούν χιλιάδες άλλους στη φτώχεια πετσοκόβοντας μισθούς, δώρα και
συντάξεις, προσπαθούν τώρα να μας πείσουν ότι αυτό που χρειαζόμαστε για να
λυθούν τα προβλήματά μας είναι να δουλεύουμε ακόμα περισσότερο, ακόμα και τις
Κυριακές. Και ότι αυτό που θα μας «σώσει» είναι να μένουν περισσότερο χρόνο
ανοιχτά τα μαγαζιά για να μπορούμε να ψωνίζουμε!
Σε μια περίοδο όπου τα αφεντικά επιτίθενται
λυσσαλέα στην κοινωνία επιβάλλοντας διαρκώς νέα αντεργατικά και αντικοινωνικά
μέτρα και καταστέλλοντας τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις που ξεσπούν
ενάντια στους σχεδιασμούς τους (Χαλυβουργία, ΕΡΤ, εκπαιδευτικοί, διοικητικοί
υπάλληλοι του ΕΚΠΑ κ.α.), δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι η κατάργηση της
κυριακάτικης αργίας και η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων που αυτή συνεπάγεται,
θα σταματήσει στον κλάδο του εμπορίου. Στην πραγματικότητα ανοίγει το δρόμο για
την κατάργησή της σε όλους τους κλάδους, για τη μετατροπή των εργαζόμενων σε
σύγχρονους σκλάβους, για την καθυπόταξη και τον ασφυκτικό έλεγχο ολόκληρης της
κοινωνίας.
Απέναντι στον κοινωνικό αυτοματισμό, που
υπαγορεύει η μία κοινωνική ομάδα να στρέφεται ενάντια στην άλλη, απέναντι στην
εξατομίκευση και την παθητικότητα, προτάσσουμε την αλληλεγγύη και τη συλλογική
αντίσταση. Τη λύση δεν θα μας τη δώσει κανένας «σωτήρας» ή «ειδικός του αγώνα»,
καμία ανάθεση σε εναλλακτικές πολιτικές διαχειρίσεις. Τη λύση θα τη δώσουμε
εμείς οι ίδιοι. Μέσα από την αυτοοργάνωση, δημιουργώντας κοινότητες αγώνα σε
κάθε χώρο που ζούμε και δουλεύουμε, στους δρόμους, τις γειτονιές μας, τα
σχολεία και τις σχολές. Αντιστεκόμενοι σε κάθε μέτωπο της επίθεσης των
αφεντικών, από την εργασία και την υγεία ως την παιδεία και τους δημόσιους
χώρους, εκφράζοντας την κοινωνική και ταξική οργή μας.
Ο κοινός αγώνας ντόπιων και μεταναστών
εργαζομένων, ανέργων, νεολαίων είναι η μόνη υπαρκτή δυνατότητα για να
συντρίψουμε τον κόσμο της υποταγής, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης,
παλεύοντας για τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας στο σήμερα για μια αυριανή
κοινωνία ισότητας, αλληλεγγύης, ελευθερίας.
Την
Κυριακή, στις 13 Απρίλη, στεκόμαστε δίπλα στους απεργούς - εργαζόμενους στον
κλάδο του εμπορίου.
ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ,
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΠΑΝΤΟΥ!
Συνέλευση
Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης / Πατησίων
