[ Αναδημοσίευση από το Συντονιστικό δράσης
ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης
αργίας και στα "απελευθερωμένα" ωράρια ]
ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης
αργίας και στα "απελευθερωμένα" ωράρια ]
Η πανελλαδική απεργία της 7ης Μάη στον κλάδο του εμπορίου για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας αναπόφευκτα αποτελεί έναν σημαντικό σταθμό για τις αντιστάσεις στον κλάδο μας αλλά και για την πορεία των εργατικών αγώνων της επόμενης περιόδου. Σε μια συγκυρία όπου η πλήρης κατάργηση της κυριακάτικης αργίας βρίσκεται στον πυρήνα των αντεργατικών μέτρων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξυπηρετώντας εξόφθαλμα τα συμφέροντα του κεφαλαίου ευρύτερα και των πολυεθνικών αλυσίδων πιο συγκεκριμένα, η απεργία της 7ης Μάη αποτελεί μια πρώτη εργατική-ταξική απάντηση ενάντια στο σύνολο της επίθεσης που δέχονται οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες σε όλους τους χώρους δουλειάς, σε όλους τους κλάδους. Επιπλέον, η θεσμοθέτηση 30 εργάσιμων Κυριακών σε «τουριστικές ζώνες» πασπαλισμένη με γελοία επιχειρήματα περί «ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού» που εκστομίζονται από υπουργικά χείλη, συμπυκνώνουν και την ευρύτερη κρατική-ιδεολογική προπαγάνδα που επιχειρεί να αντλήσει την όποια κοινωνική συναίνεση στο όνομα της δήθεν οικονομικής ανάκαμψης. Μάλιστα, όλες τις προηγούμενες μέρες, παρήχθη ένας ορυμαγδός ανακοινώσεων και δηλώσεων που «στηλίτευαν» την στάση της κυβέρνησης και επανέφεραν στο προσκήνιο το ζήτημα της κυριακάτικης αργίας.
Το «Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και τα “απελευθερωμένα” ωράρια» ήδη από την προηγούμενη εργάσιμη Κυριακή, στις 9 Απρίλη, έθεσε ως ζητούμενο και δεδομένο για τους εμποροϋπάλληλους την κήρυξη απεργίας και στις 7 Μάη ακολουθώντας την πάγια τακτική του εδώ και 4 χρόνια: Κάθε εργάσιμη Κυριακή είναι αιτία πολέμου, είναι απεργία στο εμπόριο, ούτε 52, ούτε και 8, κανένα μαγαζί την Κυριακή ανοιχτό. Ήδη πριν από την 1η Μάη ξεκίνησαν οι εξορμήσεις σε χώρους δουλειάς στο κέντρο της Αθήνας και ευρύτερα, όπου μέσα από τις συζητήσεις με τους συναδέλφους και τις συναδέλφισσες έγινε σαφής η διάχυτη αγανάκτηση και η οργή απέναντι στη νέα κυβερνητική μεθόδευση ενάντια στην εργατική κατάκτηση της κυριακάτικης αργίας. Ειδικότερα στο «εμπορικό στολίδι» της Ερμού που συγκαταλέγεται στις «τουριστικές ζώνες», οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες γνωρίζουν από 1ο χέρι τι σημαίνει ανοικτά καταστήματα κάθε Κυριακή αφού είναι πρόσφατη η εμπειρία του καλοκαιριού του 2014 οπότε και επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί το πιλοτικό μέτρο των 52 εργάσιμων Κυριακών. Σ’ όλες τις εξορμήσεις μας στην Ερμού καταγράφηκε η αποφασιστικότητα πολλών εργαζομένων να αντισταθούν έμπρακτα στη νέα συνθήκη που διαγράφεται πάνω στις πλάτες μας ενώ υπήρξαν πολλά παραδείγματα συναδέλφων που δήλωσαν ανοιχτά ότι απεργούν ή ότι δεν επιθυμούν να εργαστούν την Κυριακή 7 Μάη. Αυτός ήταν και ο οδηγός της οργανωμένης και συντονισμένης δράσης των σωματείων, των εργατικών συλλογικοτήτων, των συνελεύσεων και συλλογικοτήτων που συσπειρώνονται στο Συντονιστικό Δράσης: οι ίδιες οι διαθέσεις και οι πρωτοβουλίες των συναδέλφων μας μέσα στους χώρους δουλειάς.
Η απεργιακή συγκέντρωση του Συντονιστικού Δράσης ξεκίνησε ήδη από τις 8 το πρωί με απεργιακές περιφρουρήσεις σε μεγάλους και μαζικούς χώρους δουλειάς (Public, Hondos Center, Zara, Strativarius, H&M, Mango, Sephora κ.α.). Αναρτήθηκαν τα πανό, κολλήθηκαν οι αφίσες που καλούσαν στη συγκέντρωση, αναγράφτηκαν συνθήματα για την κυριακάτικη αργία στο οδόστρωμα της Ερμού ενώ υπήρξε και η συναδελφική επικοινωνία με τους εργαζόμενους από τα συνεργεία καθαριότητας του δήμου Αθηναίων ώστε να σταθούν στο πλάι μας και να μην διευκολύνουν τον Καμίνη στο πάγιο σχέδιο αποστείρωσης των χώρων συγκέντρωσης και διαμαρτυρίας από κείμενα, τρικάκια και άλλα υλικά πληροφόρησης των αγωνιζόμενων.
Όσο πλησίαζε η 1η βάρδια (10 π.μ.) σε μερικούς εργασιακούς χώρους τόσο και πλήθαιναν τα πηγαδάκια συντονισμού και συνεννόησης με συναδέλφους-ισσες που ήταν αποφασισμένοι να στηρίξουν έμπρακτα την απεργιακή κινητοποίηση και τις εργατικές περιφρουρήσεις. Οι πρώτες πρωινές περιφρουρήσεις όλο και απλώνονταν, όλο και πλήθαιναν με την ενεργή στήριξη των εργαζομένων στα καταστήματα της Ερμού. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι εργαζόμενοι-ες επέλεξαν συνειδητά να σταθούν έξω από τα καταστήματά τους ή να μετακινηθούν έξω από άλλα καταστήματα όπου υπήρχε μεγαλύτερη ανάγκη στήριξης. Από νωρίς, έγινε σαφές ότι ο φόβος και η αίσθηση ματαιότητας είχε σπάσει και ο τόνος δινόταν από την πρωτοβουλία και την αυτενέργεια των συναδέλφων της Ερμού που μετά από χρόνια κινητοποιήσεων και απεργιών έχουν πλέον μια πλούσια εμπειρία που μένει να αξιοποιηθεί από το σύνολο των εργαζομένων μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς. Ακόμα, τα ελάχιστα καταστήματα που επιχείρησαν να ανοίξουν, έκλεισαν μετά την μαζική παρουσία κα παρέμβαση εργαζομένων από άλλα καταστήματα όπου ζητούσαν την στήριξη των συναδέλφων έξω από τα κατεβασμένα ρολά, στις απεργιακές περιφρουρήσεις. Ήδη, μετά και το τυπικό άνοιγμα όλων των καταστημάτων στις 11, η Ερμού είχε γεμίσει με αγωνιζόμενους ανθρώπους, εργαζομένους και ανέργους, με απεργιακά μπλόκα, με απεργούς εμποροϋπάλληλους. Μπροστά σ’ αυτή τη συνθήκη, πολλά ήταν τα μικρά και μεγάλα καταστήματα που δεν επιχείρησαν καν να ανοίξουν είτε λόγω της έκτασης και της έντασης των απεργιακών μπλόκων είτε ακόμα και από την δηλωμένη απροθυμία των συναδέλφων να στηρίξουν τις πιέσεις της εργοδοσίας για άνοιγμα. Στις 12 το μεσημέρι όλη η Ερμού ήταν κλειστή!
Εδώ δεν μπορούμε να μην επισημάνουμε την στάση του επίσημου συνδικαλισμού του κλάδου μας όπου σ’ όλες τις περιπτώσεις επέλεξε το άνευρο μέσο της διαδήλωσης στον πεζόδρομο της Ερμού. Αμφότερες οι συγκεντρώσεις που πραγματοποιήθηκαν στο Σύνταγμα και στην πλατεία Μοναστηρακίου έμειναν μακριά από τον συντονισμό, τις πρωτοβουλίες και τις πραγματικές ζυμώσεις των συναδέλφων και συναδελφισσών που εργαζόμαστε στο εμπόριο μετατρέποντας τις διαδηλώσεις πάνω-κάτω στην Ερμού σε άνευρες και αναποτελεσματικές διαμαρτυρίες σε μια συγκυρία που φουντώνει η επίθεση του κεφαλαίου και της κυβέρνησης και, ταυτόχρονα, απαιτείται και το ανέβασμα της αποφασιστικότητας μέσα στους χώρους δουλειάς. Από την πλευρά μας, ως εργαζόμενοι-ες στον κλάδο του εμπορίου, θεωρούμε ότι η απεργία δεν είναι εθιμοτυπία. Δεν είναι η έτοιμη συνταγή των ομιλιών και των τηλεοπτικών πλάνων. Απεργώ σημαίνει προετοιμάζω την απεργία, μιλάω μέσα στο χώρο δουλειάς με τους συναδέλφους, στηρίζω άλλους συναδέλφους σε άλλα καταστήματα, προπαγανδίζω την απεργία, ενώνομαι με άλλους συναδέλφους και περιφρουρούμε την απεργία ΜΑΣ! Σημαίνει παίρνω τον αγώνα, την απεργία, την συνδικαλιστική-εργατική δράση στα χέρια μου. Τέτοιους αγώνες θέλουμε, τέτοιες απεργίες οργανώνουμε, αυτόν τον συνδικαλισμό έχουμε ανάγκη.
Παράλληλα, η απεργία της 7ης Μάη κατέρριψε ανεπιστρεπτί την μυθολογία που ήθελε θεσμούς των εργοδοτών όπως η ΕΣΕΕ ή άλλα συλλογικά όργανα των εμπόρων να καλούν σε…απεργία (!) ή γενικότερα να σηκώνουν μπαϊράκι «στο πλάι των εργαζομένων στο εμπόριο». Δυστυχώς ή ευτυχώς, συνεχίζουμε να μην έχουμε καμία εμπιστοσύνη στους εργοδότες, μικρούς ή μεγάλους, οι οποίοι πρόσκαιρα φορούν την φιλεργατική προβιά τους ώστε να εξυπηρετήσουν ίδια συμφέροντα και όχι τα εργατικά. Είναι οι ίδιοι που υπερασπίζονται με πάθος το νόμο για τις 8 εργάσιμες Κυριακές, που συντηρούν τα 5ωρα απασχόλησης τις Κυριακές ώστε να μην δίνουν το επιπλέον ρεπό ακολουθώντας κατά πόδας την τακτική των πολυεθνικών. Τέλος, δεν αντιληφθήκαμε την παρουσία του συλλογικού οργάνου των μικροεμπόρων εκεί που καλούσε…αγωνιστικά τα μέλη του. Ή οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια παραμένουν πολύ banalle για τους εργοδότες ή απλά κρύφτηκαν πίσω από τις πρόσκαιρες κυβισθήσεις των συλλογικών τους οργάνων.
Η αποφασιστικότητα των απεργιακών μπλόκων κατέστησε γρήγορα σαφές στους εργοδότες και τους διευθυντάδες τους ότι δεν χωρούν μεθοδεύσεις και ελιγμοί ώστε ν’ ανοίξουν τα καταστήματα. Έτσι, ήδη από τη 1 το μεσημέρι, η πλειοψηφία των αλυσίδων της Ερμού «αποδέσμευαν» το προσωπικό τους. Τρανή εξαίρεση αποτέλεσαν, για άλλη μια φορά, οι πρωτοπόροι του εργοδοτικού ανταγωνισμού όμιλοι της INDITEX και της H&M. Οι εν λόγω όμιλοι για άλλη μια φορά αρνήθηκαν πεισματικά να αποδεσμεύσουν το προσωπικό τους ενώ ταυτόχρονα τους πίεζαν να στέκονται μακριά από τα απεργιακά μπλόκα και να μην έρχονται σε επαφή μ’ αυτά. Ταυτόχρονα, οι υπεύθυνοι και οι διευθυντές των καταστημάτων των 2 ομίλων συνέχιζαν το γνωστό καψώνι του «περιμένουμε εντολές άνωθεν» προς τους συναδέλφους περιμένοντας με κάθε αφορμή ν’ ανοίξουν τα καταστήματα. Είναι οι ίδιοι όμιλοι που χέρι-χέρι θέλουν να εφαρμόσουν «νέα έθιμα» στον κλάδο μας: κατάργηση της αργίας της 2/1, 5ωρη απασχόληση την Κυριακή, επαίσχυντες ατομικές συμβάσεις κ.α. Έτσι και τώρα χέρι-χέρι αποκαλύπτουν την αποφασιστικότητα τους ν’ αποτελέσουν τους προνομιακούς συμμάχους της κυβέρνησης στην εφαρμογή των 30 εργάσιμων Κυριακών στις «τουριστικές ζώνες». Και οι εργαζόμενοι-ες στο εμπόριο δεν θα ξεχάσουν τους εν λόγω ομίλους για τις «υπηρεσίες» που προσφέρουν…
Οι απεργιακές περιφρουρήσεις συνεχίστηκαν ως και τις 5 το απόγευμα οπότε και εξασφαλίστηκε ότι το σύνολο των καταστημάτων της Ερμού ήταν και θα παρέμεναν κλειστά. Ακόμα και ο τσαμπουκάς των 2 πολυεθνικών ομίλων στάθηκε πολύ μικρός μπροστά στην αποφασιστική δύναμη της συναδελφικότητας.
Συνάδελφοι/συναδέλφισσες, ενωμένοι μπορούμε να κερδίσουμε τα δίκια μας! Η 7η Μάη και η απεργιακή κινητοποίηση στην Ερμού αφήνει μια πλούσια παρακαταθήκη στον αγώνα για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας, στη διεύρυνση και το βάθεμα των εργατικών αντιστάσεων στον κλάδο του εμπορίου και όχι μόνο. Δίνει θάρρος σε πολλούς συναδέλφους και σε πολλές συναδέλφισσες να μιλήσουν ανοιχτά για τα εργατικά συμφέροντα και τα αυτονόητα των εργαζομένων μέσα στους χώρους δουλειάς. Απέδειξε ότι οι έννοιες συλλογική δράση, συναδελφικότητα, απεργία δεν είναι απαγορευμένες λέξεις στο εμπόριο. Μας γέννησε τη συνείδηση ότι μπροστά στην οργανωμένη δράση των εργαζομένων μέσα από σωματεία, εργατικές συλλογικότητες, ορατές ή αόρατες επιτροπές, οι τσαμπουκάδες των αφεντικών υποχωρούν και οι απειλές τους εξατμίζονται. Να κερδίσουμε χρόνο και να οργανώσουμε από τώρα, καθημερινά και με υπομονή, τις αντιστάσεις μας ενάντια σε κάθε εργάσιμη Κυριακή, ενάντια στην επικείμενη εφαρμογή των 30 εργάσιμων Κυριακών, ενάντια σε κάθε εργοδοτική αυθαιρεσία ή τσαμπουκά.
Τώρα είναι η ώρα να βγούμε μπροστά. Για την Κυριακή και τον ελεύθερο χρόνο μας, για τις εργατικές κατακτήσεις και τα συμφέροντά μας, για την ζωή και την αξιοπρέπειά μας.
ΥΓ. Από την πλευρά μας, να χαιρετήσουμε τις απεργιακές κινητοποιήσεις που πραγματοποιήθηκαν σε πολλές πόλεις και έδειξαν ότι ο αγώνας για την υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας μας αφορά όλους και μας αφορά εδώ και τώρα.
Εργαζόμενοι-εργαζόμενες στον κλάδο του εμπορίου
