[ Εισήγηση στην ενημερωτική εκδήλωση - συζήτηση
στα γραφεία του σωματείου ΣΕΛΜΑ
Σάββατο, 16 Δεκέμβρη 2017 ]
Από τη συγκρότησή της η συνέλευσή μας είχε ενεργό συμμετοχή στο πεδίο αγώνα που αφορά τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ). Το Γενάρη του 2011, μάλιστα, και ενώ ήταν σε εξέλιξη κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στα ΜΜΜ ενάντια σε νομοσχέδιο που προωθούσε το υπουργείο Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, γράφαμε ότι μονάχα ο κοινός αγώνας εργαζόμενων και επιβατών μπορεί να σταματήσει την αναδιάρθρωση και την “εξυγίανση”, που σημαίνουν επιδείνωση των εργασιακών σχέσεων, περικοπή των μισθών, αύξηση των εισιτηρίων, μείωση των δρομολογίων και ιδιωτικοποίηση. Έχουμε πάρει μέρος έτσι σε πολυάριθμες συντονισμένες τοπικές και κεντρικές δράσεις - παρεμβάσεις από κοινού με άλλες συνελεύσεις γειτονιών και εργατικές συλλογικότητες, με κεντρικό το πρόταγμα της ελεύθερης μετακίνησης για όλους. Οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών δίνουν ένα ακόμη έναυσμα, όχι μόνο για να αναδείξουμε τη σημασία της εφαρμογής του ηλεκτρονικού εισιτηρίου ως ένα καθοριστικό βήμα στην πορεία αναδιάρθρωσης των αστικών συγκοινωνιών, αλλά και πιο συνολικά να αναλύσουμε κρίσιμες πτυχές της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης.
Σε μία πρώτη ανάγνωση, όσο “ολοκληρώνεται” η εφαρμογή των σχεδιασμών υπουργείου - διοικήσεων - αναδόχων - εργολάβων, γίνονται ολοένα και περισσότερο εμφανείς αναρίθμητες “δυσλειτουργίες”, το γνωστό σε όλους πια χάος: απίστευτη ταλαιπωρία, ατέλειωτες ουρές, εκνευρισμός, λιποθυμίες, προσωποποιημένες κάρτες, απρόσωπες κάρτες, κάρτες με κουτσουρεμένο ή ακόμα και χωρίς περιεχόμενο, δήθεν “φρένα” και “γνωμοδοτήσεις” από την Αρχή “Προστασίας”, καταθέσεις ανοιχτών φακέλων με προσωπικά δεδομένα σε εκδοτήρια, αναπροσαρμογές σε χρονοδιαγράμματα… Όλο τον Οκτώβρη δεν μπορούν παρά να μας έρχονται στο μυαλό διαρκώς λέξεις όπως “αχταρμάς”, “μαντάρα”, “κουλουβάχατα”, “αλαλούμ”. Για να φτάσουμε τελικά στο δελτίο τύπου του ΟΑΣΑ της 14ης Νοέμβρη, όπου ανακοινώνεται επίσημα το “τέλος εποχής του χάρτινου εισιτηρίου” -από τις 16/11 “παύει ολοσχερώς τη χρήση του”- και το “κλείσιμο πυλών του δικτύου”, που αρχίζει σταδιακά τη Δευτέρα 20/11 σε 4 από τους 40 σταθμούς: Δουκίσσης Πλακεντίας, Αεροδρόμιο, Άγιο Αντώνιο και Ελαιώνα (με την ιδιαίτερα περιορισμένη κίνηση). Ως επιβάτες, για πρώτη φορά, τόσο στην είσοδο όσο στην έξοδο, συναντάμε κλειστές μπάρες. Το μεσημέρι, σωματεία των μέσων σταθερής τροχιάς κάνουν μια απονευρωμένη συγκέντρωση στο σταθμό Άγιος Αντώνιος και τις ανοίγουν για λίγο μέσω του διακόπτη κινδύνου, αρθρώνοντας έναν αποσπασματικό λόγο, που περιστρέφεται γύρω από τα προβλήματα ασφάλειας (μετά από 3 μέρες οι μπάρες ανοίγουν πάλι, για να κλείσουν στο σταθμό Αιγάλεω). Ενώ το εκ περιτροπής κλείσιμο σε διάφορους σταθμούς συνεχίζεται, η προπαγάνδα μέσω των ΜΜΕ θριαμβευτικά επιμένει στην πλήρη (με ποικίλες ερμηνείες της λέξης) λειτουργία του συστήματος μέχρι τις 20 Δεκέμβρη. Θα εξηγήσουμε στη συνέχεια γιατί το χάος αυτό, από μόνο του, για εμάς δεν είναι το κυρίαρχο, ούτε το πιο σημαντικό θέμα σε αυτή την υπόθεση, επιχειρώντας, κάπως επιγραμματικά, μια πιο συνολική, πιο ολοκληρωμένη προσέγγιση.
Αρχικά, είναι προφανές ότι η εντατικοποίηση στο τμήμα έκδοσης εισιτηρίων προεικονίζει απλά συνθήκες που αργά ή γρήγορα θα αντιμετωπίσουν όλοι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ. Ενδεικτική της κατεύθυνσης είναι και η πρόθεση από τη διοίκηση για “αξιοποίηση” του θεσμού της μαθητείας των ΕΠΑΛ. Η εμπέδωση των ασφυκτικών συνθηκών εργασιακής ζούγκλας, που εξαπλώνονται σαν γάγγραινα σε όλους κλάδους, σε όλους τους χώρους δουλειάς, έρχεται μαζί με την αναβάθμιση της επιτήρησης, την απροκάλυπτη αυταρχικότητα, τους ωμούς εκβιασμούς. Προκειμένου όχι μόνο να καμφθούν οι όποιες αντιστάσεις, αλλά να επιβληθεί και η συνεργασία με τους μηχανισμούς καταστολής. Για αυτό και η πίεση να αφομοιώσουν οι εργαζόμενοι τα παραμύθια συνυπευθυνότητας, μετατρεπόμενοι σε αυτόκλητους υπερασπιστές και συνένοχους εξόφθαλμα αμοραλιστικών πρακτικών πολιτικών και διοικητικών ηγεσιών. Με την επισήμανση εδώ της ύπαρξης μιας συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που στην καλύτερη περίπτωση βαυκαλίζεται με το “διορθωτικό” ρόλο του “συμβουλάτορα”. Είναι τέτοια η τραγωδία της αυτιστικής αυτής προσέγγισης ταξικής “συνεργασίας” μέσω δήθεν παζαριών για συμβιβασμούς, που όταν το ΔΣ του σωματείου εργαζομένων ΣΤΑΣΥ τόλμησε να ψελλίσει κάτι για “εκκρεμή τεχνικά και λειτουργικά θέματα” και “διόρθωση αστοχιών του συστήματος”, έπεσαν βροχή οι απειλές για απολύσεις μελών του και παραπομπές στον εισαγγελέα, απευθείας μάλιστα από τον -γνωστό και από άλλους τραμπουκισμούς- υπουργό Σπίρτζη. Μιλάμε για μία ανακοίνωση ενός ΔΣ που όχι μόνο ξεκαθαρίζει σε όλους τους τόνους πως δεν εναντιώνεται στο ηλεκτρονικό εισιτήριο, αλλά και δεν έχει παρεκκλίνει ποτέ ούτε στιγμή από τη γραμμή του ρεαλιστικού συνομιλητή της διοίκησης για να βρεθούν… από κοινού οι λύσεις. Κι όμως η απάντηση ήταν άμεση και σαφής: στοχοποίηση και τρομοκρατία! Κερασάκι στην τούρτα η ημερίδα για το παρόν και τις προοπτικές των “δημόσιων αστικών συγκοινωνιών ως κοινωνικό αγαθό” που διοργάνωσε το ΕΚΑ σήμερα το πρωί στο αμφιθέατρο του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών με καλεσμένους μεταξύ άλλων προέδρους και διευθύνοντες συμβούλους από ΟΑΣΑ, ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, ΟΣΕ και χαιρετισμό από τον ίδιο τον υπουργό… Κλαυσίγελος!
Για όλους εμάς, τώρα, τους εργαζόμενους, άνεργους, νεολαίους, συνταξιούχους, ντόπιους, πρόσφυγες και μετανάστες, που οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι βασική κοινωνική ανάγκη, διαμορφώνεται μία νέα συνθήκη, η οποία εμπερικλείει μπάρες και τουρνικέ, περισσότερες κάμερες και ειδικές κάρτες που χρειάζονται φόρτιση με προϊόντα. Διαδικασία που χαμογελαστά πρόσωπα σε διαφημίσεις μπορούν επιτέλους να κάνουν και… μέσω smartphone. Για την εμπέδωση των πολλαπλών επιλογών στην αγορά των προϊόντων φροντίζει η ατελείωτη σειρά των μονότονων ανακοινώσεων που τις υπενθυμίζουν ασταμάτητα από τα μεγάφωνα των σταθμών. Στον δικό μας κόσμο, όμως, τον πραγματικό, της φτώχειας, του φόβου, της αγωνίας για το αύριο, της άγριας ταξικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, ποιο είναι το πλαίσιο που επιχειρείται να επιβληθεί; Πόσα είναι αυτά που επιζητούν να υποστούμε και με ποιες συνέπειες; Ας απαριθμήσουμε εν συντομία. Λεπτομερής καταγραφή και αποθήκευση αμέτρητων προσωπικών δεδομένων, παρακολούθηση, επιτήρηση και χαρτογράφηση όλων των μετακινήσεών μας, κατά βούληση άμεσος, βίαιος, πιο αποτελεσματικός αποκλεισμός ολόκληρων κοινωνικών ομάδων, αναβάθμιση της καταστολής, εξάλειψη κάθε απόπειρας κινήσεων αλληλεγγύης, κι άλλες μειώσεις δρομολογίων, κι άλλες αυξήσεις εισιτηρίων, μετατροπή, με λίγα λόγια, των ΜΜΜ σε προνόμιο. Όλα αυτά με την εκτίμηση ότι θα υπάρξει πρόβλεψη ειδικού σώματος ελεγκτών -με την προοπτική να αναληφθεί από ιδιώτη-, για συνεχή επίβλεψη, συνοδεία μπάτσων και ασφαλιτών, μέχρι να θεωρηθεί επαρκής η προσαρμογή στον απαιτούμενο βαθμό πειθάρχησης, σε συνδυασμό με την αφομοίωση της συμπληρωματικής κουλτούρας αποστείρωσης. Υποθάλποντας φαινόμενα στοχοποίησης και κοινωνικού αυτοματισμού, αφού έχει προβλεφθεί στα ειδικά μηχανήματα ακύρωσης εκκωφαντικό ηχητικό σήμα σε περιπτώσεις αποτυχημένων προσπαθειών.
Πρόκειται, ξεκάθαρα, για μία ακόμα έκφανση του γενικότερου δυστοπικού μοντέλου που επιφυλάσσεται για κάθε πτυχή κοινωνικής δραστηριότητας. Επιτυγχάνοντας πλήρη, χωρίς τα παλαιότερα “κωλύματα” - έτσι βαφτίζονται κατακτήσεις που κατοχυρώθηκαν μέσα από σκληρούς αγώνες -, ευθυγράμμιση με τα συμφέροντα των αφεντικών και τις καταναλωτικές επιταγές της αγοράς. Με ενδεικτική την περίπτωση της νέας γραμμής 4 του μετρό, που μας αφορά άμεσα. Μέρος των σχεδιασμών είναι και η εξυπηρέτηση εμπορευματικών και τουριστικών ροών, σε σύνδεση με την κατασκευή γιγάντιων καταναλωτικών κέντρων αντίστοιχων συνθηκών εξατομίκευσης και απαγορεύσεων. Με καταλυτικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, αλλά και στους δημόσιους ελεύθερους χώρους των γειτονιών. Απόρροια των προηγούμενων είναι η σταδιακή διαμόρφωση ενός ακόμα φιλέτου κερδοσκοπίας, μιας ακόμα δελεαστικής πρότασης ιδιωτικοποίησης, όταν κριθεί από τα γνωστά αρπακτικά, τους κάθε λογής επενδυτές, ως συμφέρουσα διέξοδος συσσώρευσης κερδών. Η σφοδρότητα με την οποία επιχειρείται σε αυτή τη φάση η αναδιάρθρωση των ΜΜΜ κουμπώνει πλήρως στην ευρύτερη συνθήκη της συνολικής, ολοένα πιο λυσσαλέας αντικοινωνικής και αντεργατικής επίθεσης των ντόπιων και ξένων πολιτικών και οικονομικών αφεντικών στα πληβειακά στρώματα της κοινωνίας, με πολλαπλά επίδικα.
Όσο η επίθεση αυτή βυθίζει στην ανέχεια διαρκώς περισσότερους, βάλλοντας ευθέως ακόμα και κατά των βασικών κοινωνικών αναγκών, τόσο η ισχυροποίηση πεδίων ελέγχου και καταστολής γίνεται κεντρικότερο ζητούμενο της εξουσίας. Συνεχή μέτρα οικονομικής λεηλασίας και ασφυκτικοί όροι διαβίωσης συνθέτουν μια αμείλικτη καθημερινότητα, τυχόν εναπομείνασες αυταπάτες εναλλακτικής πολιτικής διαχείρισης διαλύονται με πάταγο, το χυδαίο εμπόριο ελπίδας εγκαταλείπεται ως αναποτελεσματικό. Κράτος και κεφάλαιο επιδιώκουν την επιβολή νέων όρων καθυπόταξης της κοινωνίας, στήνοντας με κάθε ευκαιρία σκηνικό τρόμου. Κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα όταν μέσα στην ίδια ημέρα έχουμε άγριο ξύλο και συλλήψεις σε απεργιακή περιφρούρηση στο Market In στα Ιωάννινα (στο ίδιο μέρος που προχθές, μέρα της πανεργατικής απεργίας, επιστρατεύτηκαν φασιστομπράβοι για να τραμπουκίσουν), επίθεση δυνάμεων καταστολής στους διαδρόμους των ειρηνοδικείων σε όσους προσπαθούν να μπλοκάρουν το αίσχος των πλειστηριασμών, χημικά και γκλομπ για τους εστιακούς φοιτητές έξω από το υπουργείο Παιδείας. Εστιάζουν βέβαια με ιδιαίτερη δριμύτητα στις κοινωνικές - ταξικές αντιστάσεις που εκδηλώνονται ακηδεμόνευτα, αντιθεσμικά και από τα κάτω. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επιχείρηση ποινικοποίησης - εγκληματοποίησης της δημόσιας παρέμβασης συνελεύσεων γειτονιάς μαζί με εργαζομένους από την ΟΣΥ και τη ΣΤΑΣΥ έξω από το αμαξοστάσιο του Ρέντη την Παρασκευή 7 Απρίλη, η γκεμπελίστικη προπαγάνδα και τα ενορχηστρωμένα κρούσματα στοχοποίησης και κατασυκοφάντησης εργαζομένων στις συγκοινωνίες και ενός συναγωνιστή, μέλους συνέλευσης γειτονιάς και ταξικού σωματείου, που ακολούθησαν. Στη σχετική ανακοίνωση, την οποία εκδώσαμε από κοινού οκτώ συνελεύσεις γειτονιάς, αναδεικνύουμε αναλυτικά και με σαφήνεια το ιδεολογικό πλαίσιο της κατασταλτικής αυτής επίθεσης. Τα συμπεράσματα που βγάλαμε για την ιδιαίτερη μεταχείριση που μας επιφυλάσσουν είναι άκρως διαφωτιστικά, χαλυβδώνουν την πεποίθησή μας ότι τα οδοφράγματα που στήνουμε ανοίγουν δρόμους διεξόδου από την βαρβαρότητα που ζούμε και συμπυκνώνονται επιγραμματικά στην επόμενη παράγραφο.
Καταφέρνουμε να κοινωνικοποιήσουμε το πρόταγμα των ελεύθερων μετακινήσεων χωρίς αφομοιώσιμα από το κράτος αιτήματα. Δεν παρασυρόμαστε ούτε στιγμή από αυταπάτες για επίλυση των προβλημάτων μέσα από το ίδιο το σύστημα που τα αναπαράγει και τα διαιωνίζει. Τα στεγανά μας έχουν αποδειχθεί αδιαπέραστα από τους γνωστούς χειρισμούς απόσπασης συναίνεσης μέσω χειραγώγησης και αφομοίωσης. Αναδεικνύουμε άμεσα και πειστικά ότι, με τους ελιγμούς και τις θεσμικές “λύσεις”, πραγματική επιδίωξη κάθε εναλλακτικής πολιτικής διαχείρισης δεν είναι άλλη από την υποστήριξη, τη σταθεροποίηση, τη “σωτηρία” του καθεστώτος. Όπως στεκόμαστε, με τη δύναμη που αντλούμε από τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη, απέναντι στις δυνάμεις καταστολής, έτσι στεκόμαστε και απέναντι σε όσους, αφού προσπάθησαν να ανάγουν σε επιστήμη την καπηλεία του κοινωνικού - ταξικού κινήματος, δεν έχουν τώρα τον παραμικρό ενδοιασμό να καταφύγουν στην ωμή βία, έχοντας διαγνώσει ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να μας αλυσοδέσουν στους θεσμούς.
Έτσι, από την πλευρά μας, συνεχίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις να υψώνουμε φραγμούς ενάντια στην επιβολή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου, στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση των ΜΜΜ και στις πολιτικές ελέγχου και αποκλεισμών. Ενάντια στη μετατροπή των γειτονιών μας σε φυλακές και στη λεηλασία της ζωής μας. Αναγνωρίζοντας στην κυρίαρχη προπαγάνδα ένταση της κατεύθυνσης υποδαύλισης και πριμοδότησης ενός κλίματος ατομικισμού και κοινωνικού κανιβαλισμού, επιμένουμε ακόμα πιο αποφασιστικά στο δρόμο της συλλογικής πάλης και δράσης, της συμπόρευσης των κοινωνικών - ταξικών υποκειμένων, στη βάση των κοινών μας συμφερόντων. Επιδιώκουμε κοινό βηματισμό με άλλες συνελεύσεις γειτονιών, συλλογικότητες προσφύγων και μεταναστών, φοιτητικά και μαθητικά σχήματα, ταξικά σωματεία, εργατικές συλλογικότητες. Ιδιαίτερα με συλλογικότητες εργαζομένων στις συγκοινωνίες, για αυτό άλλωστε βρεθήκαμε και έξω από το αμαξοστάσιο του Ρέντη. Δεν ξεχνάμε ότι το να στρέφεται ο ένας εκμεταλλευόμενος απέναντι στον άλλο δεν είναι μόνο βούτυρο στο ψωμί των σχεδιασμών του συστήματος. Πρόκειται και για συνθήκη που στο όριό της, συνδυασμένη με τον άκρατο ωφελιμισμό και αμοραλισμό, οδηγεί σε μοιραία για εμάς γεγονότα, όπως η κρατική δολοφονία του Θανάση Καναούτη στις 13/8/13, ύστερα από την τρομοκρατία που υπέστη από κεφαλοκυνηγούς εθελοντές ελεγκτές.
Στεκόμαστε απέναντι στην άθλια επιχείρηση ποινικοποίησης - εγκληματοποίησης αγώνων και επιβολής “υγειονομικής ζώνης” στους χώρους εργασίας, στις προσπάθειες στοχοποίησης και κατασυκοφάντησης των αγωνιζόμενων, στην κατασκευή στημένων κατηγορητηρίων σε βάρος ταξικών σωματείων (με παράδειγμα τη δίωξη σε βάρος του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων & λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού, καθώς ενοχλεί η συνεπής, ανυποχώρητη στάση και δράση του, κόντρα στην παραίτηση, την υποταγή, τη διαμεσολάβηση και την ανάθεση σε “ειδικούς”), στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις εναντίον κατειλημμένων αυτοοργανωμένων χώρων (με πρόσφατη την περίπτωση της κατάληψης Mundo Nuevo στη Θεσσαλονίκη, για την οποία εξυφαίνεται ολόκληρο σχέδιο περιστολής της πολιτικής της δράσης και αμφισβήτησης του ανοιχτού κοινωνικού χαρακτήρα της).
Με όπλα την ταξική αλληλεγγύη και την από τα κάτω οργάνωση σε χώρους δουλειάς, γειτονιές, σχολεία, σχολές και παντού συνεχίζουμε σθεναρά και μαχητικά να ορθώνουμε αναχώματα απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε. Βάζουμε μπροστά τα δικαιώματα, τα συμφέροντα, τις ανάγκες, τις επιθυμίες μας και παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Σε κάθε αφετηρία, κάθε στάση, κάθε διαδρομή των κοινωνικών - ταξικών αντιστάσεων δεν ξεχνάμε ότι ως κομμάτι του ευρύτερου αγώνα ενάντια στον κόσμο της εκμετάλλευσης, του αποκλεισμού, του ελέγχου και της καταστολής, παλεύουμε στο σήμερα με πυξίδα την οικοδόμηση μιας αυριανής κοινωνίας ισότητας και ελευθερίας!
Αρχικά, είναι προφανές ότι η εντατικοποίηση στο τμήμα έκδοσης εισιτηρίων προεικονίζει απλά συνθήκες που αργά ή γρήγορα θα αντιμετωπίσουν όλοι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ. Ενδεικτική της κατεύθυνσης είναι και η πρόθεση από τη διοίκηση για “αξιοποίηση” του θεσμού της μαθητείας των ΕΠΑΛ. Η εμπέδωση των ασφυκτικών συνθηκών εργασιακής ζούγκλας, που εξαπλώνονται σαν γάγγραινα σε όλους κλάδους, σε όλους τους χώρους δουλειάς, έρχεται μαζί με την αναβάθμιση της επιτήρησης, την απροκάλυπτη αυταρχικότητα, τους ωμούς εκβιασμούς. Προκειμένου όχι μόνο να καμφθούν οι όποιες αντιστάσεις, αλλά να επιβληθεί και η συνεργασία με τους μηχανισμούς καταστολής. Για αυτό και η πίεση να αφομοιώσουν οι εργαζόμενοι τα παραμύθια συνυπευθυνότητας, μετατρεπόμενοι σε αυτόκλητους υπερασπιστές και συνένοχους εξόφθαλμα αμοραλιστικών πρακτικών πολιτικών και διοικητικών ηγεσιών. Με την επισήμανση εδώ της ύπαρξης μιας συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας που στην καλύτερη περίπτωση βαυκαλίζεται με το “διορθωτικό” ρόλο του “συμβουλάτορα”. Είναι τέτοια η τραγωδία της αυτιστικής αυτής προσέγγισης ταξικής “συνεργασίας” μέσω δήθεν παζαριών για συμβιβασμούς, που όταν το ΔΣ του σωματείου εργαζομένων ΣΤΑΣΥ τόλμησε να ψελλίσει κάτι για “εκκρεμή τεχνικά και λειτουργικά θέματα” και “διόρθωση αστοχιών του συστήματος”, έπεσαν βροχή οι απειλές για απολύσεις μελών του και παραπομπές στον εισαγγελέα, απευθείας μάλιστα από τον -γνωστό και από άλλους τραμπουκισμούς- υπουργό Σπίρτζη. Μιλάμε για μία ανακοίνωση ενός ΔΣ που όχι μόνο ξεκαθαρίζει σε όλους τους τόνους πως δεν εναντιώνεται στο ηλεκτρονικό εισιτήριο, αλλά και δεν έχει παρεκκλίνει ποτέ ούτε στιγμή από τη γραμμή του ρεαλιστικού συνομιλητή της διοίκησης για να βρεθούν… από κοινού οι λύσεις. Κι όμως η απάντηση ήταν άμεση και σαφής: στοχοποίηση και τρομοκρατία! Κερασάκι στην τούρτα η ημερίδα για το παρόν και τις προοπτικές των “δημόσιων αστικών συγκοινωνιών ως κοινωνικό αγαθό” που διοργάνωσε το ΕΚΑ σήμερα το πρωί στο αμφιθέατρο του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών με καλεσμένους μεταξύ άλλων προέδρους και διευθύνοντες συμβούλους από ΟΑΣΑ, ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, ΟΣΕ και χαιρετισμό από τον ίδιο τον υπουργό… Κλαυσίγελος!
Για όλους εμάς, τώρα, τους εργαζόμενους, άνεργους, νεολαίους, συνταξιούχους, ντόπιους, πρόσφυγες και μετανάστες, που οι δημόσιες συγκοινωνίες είναι βασική κοινωνική ανάγκη, διαμορφώνεται μία νέα συνθήκη, η οποία εμπερικλείει μπάρες και τουρνικέ, περισσότερες κάμερες και ειδικές κάρτες που χρειάζονται φόρτιση με προϊόντα. Διαδικασία που χαμογελαστά πρόσωπα σε διαφημίσεις μπορούν επιτέλους να κάνουν και… μέσω smartphone. Για την εμπέδωση των πολλαπλών επιλογών στην αγορά των προϊόντων φροντίζει η ατελείωτη σειρά των μονότονων ανακοινώσεων που τις υπενθυμίζουν ασταμάτητα από τα μεγάφωνα των σταθμών. Στον δικό μας κόσμο, όμως, τον πραγματικό, της φτώχειας, του φόβου, της αγωνίας για το αύριο, της άγριας ταξικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης, ποιο είναι το πλαίσιο που επιχειρείται να επιβληθεί; Πόσα είναι αυτά που επιζητούν να υποστούμε και με ποιες συνέπειες; Ας απαριθμήσουμε εν συντομία. Λεπτομερής καταγραφή και αποθήκευση αμέτρητων προσωπικών δεδομένων, παρακολούθηση, επιτήρηση και χαρτογράφηση όλων των μετακινήσεών μας, κατά βούληση άμεσος, βίαιος, πιο αποτελεσματικός αποκλεισμός ολόκληρων κοινωνικών ομάδων, αναβάθμιση της καταστολής, εξάλειψη κάθε απόπειρας κινήσεων αλληλεγγύης, κι άλλες μειώσεις δρομολογίων, κι άλλες αυξήσεις εισιτηρίων, μετατροπή, με λίγα λόγια, των ΜΜΜ σε προνόμιο. Όλα αυτά με την εκτίμηση ότι θα υπάρξει πρόβλεψη ειδικού σώματος ελεγκτών -με την προοπτική να αναληφθεί από ιδιώτη-, για συνεχή επίβλεψη, συνοδεία μπάτσων και ασφαλιτών, μέχρι να θεωρηθεί επαρκής η προσαρμογή στον απαιτούμενο βαθμό πειθάρχησης, σε συνδυασμό με την αφομοίωση της συμπληρωματικής κουλτούρας αποστείρωσης. Υποθάλποντας φαινόμενα στοχοποίησης και κοινωνικού αυτοματισμού, αφού έχει προβλεφθεί στα ειδικά μηχανήματα ακύρωσης εκκωφαντικό ηχητικό σήμα σε περιπτώσεις αποτυχημένων προσπαθειών.
Πρόκειται, ξεκάθαρα, για μία ακόμα έκφανση του γενικότερου δυστοπικού μοντέλου που επιφυλάσσεται για κάθε πτυχή κοινωνικής δραστηριότητας. Επιτυγχάνοντας πλήρη, χωρίς τα παλαιότερα “κωλύματα” - έτσι βαφτίζονται κατακτήσεις που κατοχυρώθηκαν μέσα από σκληρούς αγώνες -, ευθυγράμμιση με τα συμφέροντα των αφεντικών και τις καταναλωτικές επιταγές της αγοράς. Με ενδεικτική την περίπτωση της νέας γραμμής 4 του μετρό, που μας αφορά άμεσα. Μέρος των σχεδιασμών είναι και η εξυπηρέτηση εμπορευματικών και τουριστικών ροών, σε σύνδεση με την κατασκευή γιγάντιων καταναλωτικών κέντρων αντίστοιχων συνθηκών εξατομίκευσης και απαγορεύσεων. Με καταλυτικές επιπτώσεις στο περιβάλλον, αλλά και στους δημόσιους ελεύθερους χώρους των γειτονιών. Απόρροια των προηγούμενων είναι η σταδιακή διαμόρφωση ενός ακόμα φιλέτου κερδοσκοπίας, μιας ακόμα δελεαστικής πρότασης ιδιωτικοποίησης, όταν κριθεί από τα γνωστά αρπακτικά, τους κάθε λογής επενδυτές, ως συμφέρουσα διέξοδος συσσώρευσης κερδών. Η σφοδρότητα με την οποία επιχειρείται σε αυτή τη φάση η αναδιάρθρωση των ΜΜΜ κουμπώνει πλήρως στην ευρύτερη συνθήκη της συνολικής, ολοένα πιο λυσσαλέας αντικοινωνικής και αντεργατικής επίθεσης των ντόπιων και ξένων πολιτικών και οικονομικών αφεντικών στα πληβειακά στρώματα της κοινωνίας, με πολλαπλά επίδικα.
Όσο η επίθεση αυτή βυθίζει στην ανέχεια διαρκώς περισσότερους, βάλλοντας ευθέως ακόμα και κατά των βασικών κοινωνικών αναγκών, τόσο η ισχυροποίηση πεδίων ελέγχου και καταστολής γίνεται κεντρικότερο ζητούμενο της εξουσίας. Συνεχή μέτρα οικονομικής λεηλασίας και ασφυκτικοί όροι διαβίωσης συνθέτουν μια αμείλικτη καθημερινότητα, τυχόν εναπομείνασες αυταπάτες εναλλακτικής πολιτικής διαχείρισης διαλύονται με πάταγο, το χυδαίο εμπόριο ελπίδας εγκαταλείπεται ως αναποτελεσματικό. Κράτος και κεφάλαιο επιδιώκουν την επιβολή νέων όρων καθυπόταξης της κοινωνίας, στήνοντας με κάθε ευκαιρία σκηνικό τρόμου. Κάτι που φαίνεται ξεκάθαρα όταν μέσα στην ίδια ημέρα έχουμε άγριο ξύλο και συλλήψεις σε απεργιακή περιφρούρηση στο Market In στα Ιωάννινα (στο ίδιο μέρος που προχθές, μέρα της πανεργατικής απεργίας, επιστρατεύτηκαν φασιστομπράβοι για να τραμπουκίσουν), επίθεση δυνάμεων καταστολής στους διαδρόμους των ειρηνοδικείων σε όσους προσπαθούν να μπλοκάρουν το αίσχος των πλειστηριασμών, χημικά και γκλομπ για τους εστιακούς φοιτητές έξω από το υπουργείο Παιδείας. Εστιάζουν βέβαια με ιδιαίτερη δριμύτητα στις κοινωνικές - ταξικές αντιστάσεις που εκδηλώνονται ακηδεμόνευτα, αντιθεσμικά και από τα κάτω. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η επιχείρηση ποινικοποίησης - εγκληματοποίησης της δημόσιας παρέμβασης συνελεύσεων γειτονιάς μαζί με εργαζομένους από την ΟΣΥ και τη ΣΤΑΣΥ έξω από το αμαξοστάσιο του Ρέντη την Παρασκευή 7 Απρίλη, η γκεμπελίστικη προπαγάνδα και τα ενορχηστρωμένα κρούσματα στοχοποίησης και κατασυκοφάντησης εργαζομένων στις συγκοινωνίες και ενός συναγωνιστή, μέλους συνέλευσης γειτονιάς και ταξικού σωματείου, που ακολούθησαν. Στη σχετική ανακοίνωση, την οποία εκδώσαμε από κοινού οκτώ συνελεύσεις γειτονιάς, αναδεικνύουμε αναλυτικά και με σαφήνεια το ιδεολογικό πλαίσιο της κατασταλτικής αυτής επίθεσης. Τα συμπεράσματα που βγάλαμε για την ιδιαίτερη μεταχείριση που μας επιφυλάσσουν είναι άκρως διαφωτιστικά, χαλυβδώνουν την πεποίθησή μας ότι τα οδοφράγματα που στήνουμε ανοίγουν δρόμους διεξόδου από την βαρβαρότητα που ζούμε και συμπυκνώνονται επιγραμματικά στην επόμενη παράγραφο.
Καταφέρνουμε να κοινωνικοποιήσουμε το πρόταγμα των ελεύθερων μετακινήσεων χωρίς αφομοιώσιμα από το κράτος αιτήματα. Δεν παρασυρόμαστε ούτε στιγμή από αυταπάτες για επίλυση των προβλημάτων μέσα από το ίδιο το σύστημα που τα αναπαράγει και τα διαιωνίζει. Τα στεγανά μας έχουν αποδειχθεί αδιαπέραστα από τους γνωστούς χειρισμούς απόσπασης συναίνεσης μέσω χειραγώγησης και αφομοίωσης. Αναδεικνύουμε άμεσα και πειστικά ότι, με τους ελιγμούς και τις θεσμικές “λύσεις”, πραγματική επιδίωξη κάθε εναλλακτικής πολιτικής διαχείρισης δεν είναι άλλη από την υποστήριξη, τη σταθεροποίηση, τη “σωτηρία” του καθεστώτος. Όπως στεκόμαστε, με τη δύναμη που αντλούμε από τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη, απέναντι στις δυνάμεις καταστολής, έτσι στεκόμαστε και απέναντι σε όσους, αφού προσπάθησαν να ανάγουν σε επιστήμη την καπηλεία του κοινωνικού - ταξικού κινήματος, δεν έχουν τώρα τον παραμικρό ενδοιασμό να καταφύγουν στην ωμή βία, έχοντας διαγνώσει ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα να μας αλυσοδέσουν στους θεσμούς.
Έτσι, από την πλευρά μας, συνεχίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις να υψώνουμε φραγμούς ενάντια στην επιβολή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου, στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση των ΜΜΜ και στις πολιτικές ελέγχου και αποκλεισμών. Ενάντια στη μετατροπή των γειτονιών μας σε φυλακές και στη λεηλασία της ζωής μας. Αναγνωρίζοντας στην κυρίαρχη προπαγάνδα ένταση της κατεύθυνσης υποδαύλισης και πριμοδότησης ενός κλίματος ατομικισμού και κοινωνικού κανιβαλισμού, επιμένουμε ακόμα πιο αποφασιστικά στο δρόμο της συλλογικής πάλης και δράσης, της συμπόρευσης των κοινωνικών - ταξικών υποκειμένων, στη βάση των κοινών μας συμφερόντων. Επιδιώκουμε κοινό βηματισμό με άλλες συνελεύσεις γειτονιών, συλλογικότητες προσφύγων και μεταναστών, φοιτητικά και μαθητικά σχήματα, ταξικά σωματεία, εργατικές συλλογικότητες. Ιδιαίτερα με συλλογικότητες εργαζομένων στις συγκοινωνίες, για αυτό άλλωστε βρεθήκαμε και έξω από το αμαξοστάσιο του Ρέντη. Δεν ξεχνάμε ότι το να στρέφεται ο ένας εκμεταλλευόμενος απέναντι στον άλλο δεν είναι μόνο βούτυρο στο ψωμί των σχεδιασμών του συστήματος. Πρόκειται και για συνθήκη που στο όριό της, συνδυασμένη με τον άκρατο ωφελιμισμό και αμοραλισμό, οδηγεί σε μοιραία για εμάς γεγονότα, όπως η κρατική δολοφονία του Θανάση Καναούτη στις 13/8/13, ύστερα από την τρομοκρατία που υπέστη από κεφαλοκυνηγούς εθελοντές ελεγκτές.
Στεκόμαστε απέναντι στην άθλια επιχείρηση ποινικοποίησης - εγκληματοποίησης αγώνων και επιβολής “υγειονομικής ζώνης” στους χώρους εργασίας, στις προσπάθειες στοχοποίησης και κατασυκοφάντησης των αγωνιζόμενων, στην κατασκευή στημένων κατηγορητηρίων σε βάρος ταξικών σωματείων (με παράδειγμα τη δίωξη σε βάρος του Σωματείου Σερβιτόρων Μαγείρων & λοιπών εργαζομένων του κλάδου του επισιτισμού, καθώς ενοχλεί η συνεπής, ανυποχώρητη στάση και δράση του, κόντρα στην παραίτηση, την υποταγή, τη διαμεσολάβηση και την ανάθεση σε “ειδικούς”), στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις εναντίον κατειλημμένων αυτοοργανωμένων χώρων (με πρόσφατη την περίπτωση της κατάληψης Mundo Nuevo στη Θεσσαλονίκη, για την οποία εξυφαίνεται ολόκληρο σχέδιο περιστολής της πολιτικής της δράσης και αμφισβήτησης του ανοιχτού κοινωνικού χαρακτήρα της).
Με όπλα την ταξική αλληλεγγύη και την από τα κάτω οργάνωση σε χώρους δουλειάς, γειτονιές, σχολεία, σχολές και παντού συνεχίζουμε σθεναρά και μαχητικά να ορθώνουμε αναχώματα απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε. Βάζουμε μπροστά τα δικαιώματα, τα συμφέροντα, τις ανάγκες, τις επιθυμίες μας και παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας. Σε κάθε αφετηρία, κάθε στάση, κάθε διαδρομή των κοινωνικών - ταξικών αντιστάσεων δεν ξεχνάμε ότι ως κομμάτι του ευρύτερου αγώνα ενάντια στον κόσμο της εκμετάλλευσης, του αποκλεισμού, του ελέγχου και της καταστολής, παλεύουμε στο σήμερα με πυξίδα την οικοδόμηση μιας αυριανής κοινωνίας ισότητας και ελευθερίας!
Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης / Πατησίων
