ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΕΙΛΗΜΜΕΝΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΚΥΨΕΛΗΣ

Η παλιά Δημοτική Αγορά της Κυψέλης είναι ένα κτήριο εμβληματικό, συνδεδεμένο με την ιστορία και τις μνήμες της γειτονιάς. Ένας δημόσιος χώρος που εγκαταλείφθηκε από το Δήμο να ρημάζει και προοριζόταν να γκρεμιστεί για να κατασκευαστεί στη θέση του ένα ακόμη πάρκινγκ. Χάρη στην πρωτοβουλία πολιτών το κτήριο διασώθηκε από την κατεδάφιση και χαρακτηρίστηκε διατηρητέο. Στην πορεία του χρόνου, από το Δεκέμβρη του 2006 που πρωτοάνοιξε η κλειστή Αγορά μέχρι και σήμερα που συλλογικότητες κατοίκων την πήραν στα χέρια τους, διαμορφώθηκε ένας ανοιχτός αντιεμπορευματικός και αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος, μια "κυψέλη" επικοινωνίας και κοινωνικής, πολιτικής και πολιτιστικής συνάντησης, με δραστηριότητες όπως προβολές, παρουσιάσεις βιβλίων, χαριστικά παζάρια, δανειστική βιβλιοθήκη, συλλογικές κουζίνες, σχολεία μεταναστών. Επιπλέον, στο χώρο της Αγοράς φιλοξενούνται συνελεύσεις σωματείων βάσης εργαζομένων, συνελεύσεις και πρωτοβουλίες γειτονιάς.

Εμείς, ως Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης / Πατησίων, έχουμε επιλέξει κατά καιρούς ένα μέρος των δραστηριοτήτων μας να φιλοξενείται στην κατειλημμένη Αγορά, καθώς αναγνωρίζουμε και στηρίζουμε ένα εγχείρημα στη γειτονιά μας που δίνει έδαφος στην αυτοοργανωμένη και συλλογική έκφραση ανθρώπων και συλλογικοτήτων.

Για όλα αυτά, η Δημοτική Αγορά βρίσκεται σήμερα στο στόχαστρο της καταστολής με συκοφαντικές δημοσιεύσεις κι επερωτήσεις στη Βουλή των φασιστών του ΛΑΟΣ και με απειλητικές ανακοινώσεις για επικείμενο κλείσιμό της από τον Καμίνη, αυτόν που εκλέχτηκε δήμαρχος Αθηναίων με μόλις 77.000 ψήφους, μια ισχνή μειοψηφία στο σύνολο των πολιτών της Αθήνας, μέσα σε ένα κλίμα γενικευμένης αποχής κι απαξίωσης του πολιτικού συστήματος. Ο Καμίνης, πιστός υπηρέτης των πολιτικών της καταλήστευσης της κοινωνίας και της εντεινόμενης καταστολής της, μετά τη βίαιη εκκένωση της πλατείας Συντάγματος, μετά την απεργοσπασία και ποινικοποίηση του αγώνα των εργαζόμενων στον τομέα της καθαριότητας, μετά τις συνεχείς επιθέσεις σε μετανάστες και άστεγους, καταστρώνει σχέδια καταστολής άλλου ένα ελεύθερου χώρου, με τις προτάσεις και τη συνεργασία της νεοναζιστικής παρακρατικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής.

Είναι ο ίδιος που στις 17 Αυγούστου 2011 έκοψε το νερό στο πάρκο Κύπρου και Πατησίων, με σκοπό να εκδιώξει τους αγωνιζόμενους ανθρώπους ­που φύτεψαν, ποτίζουν και φροντίζουν τα δέντρα του και να καταστείλει ένα ζωντανό χώρο αγώνα μέσα στην πόλη. Αφού δεν το κατάφερε, και απέναντι στη συλλογική απαίτηση κατοίκων και αλληλέγγυων να επανασυνδεθεί το νερό, άρχισε τις γελοίες δικαιολογίες περί χρεών στην ΕΥΔΑΠ, για τα οποία υποτίθεται θα γινόταν διακανονισμός, και λίγες μέρες αργότερα αυτοδιαψεύστηκε στέλνοντας συνεργεία του Δήμου για να ξηλώσουν το περίπτερο αντιπληροφόρησης του πάρκου, βρύσες και σωλήνες ύδρευσης. Πρόσφατα αυτοδιαψεύστηκε ξανά με την ανεκδιήγητη δήλωσή του ότι έκοψε το νερό γιατί "κάποιοι ξόδευαν το νερό του πάρκου για να ποτίζουν τους κήπους τους", προκαλώντας γενικευμένη θυμηδία. Ο Καμίνης είναι θρασύτατος ψευταράς και προφανώς όταν μιλά για τους αγωνιζόμενους κατοίκους της Κυψέλης έχει κατά νου τους ομοίους του με τις βίλες, τους κήπους και τις πισίνες τους στα προνομιούχα προάστιά τους.

Το νερό στα δημόσια πάρκα για να ποτίζονται τα δέντρα και να δροσίζονται οι θαμώνες τους δεν είναι παραχώρηση του Δήμου, αλλά υποχρέωσή του. Και δεν είναι προνόμιο το νερό για να το παραχωρεί ο κάθε δήμαρχος σε ορισμένα πάρκα της αρεσκείας του και να το στερεί σε άλλα. Εδώ, στις πυκνοδομημένες και πυκνοκατοικημένες γειτονιές της Κυψέλης και των Πατησίων, οι ελεύθεροι πράσινοι χώροι είναι ελάχιστοι, και για αυτό άλλωστε έγινε ο μεγάλος αγώνας για το παρκάκι της Κύπρου που κατέστρεψε ο Δήμος για να το κάνει πάρκινγκ. Οι κάτοικοι και οι αλληλέγγυοι που φύτεψαν νέα δέντρα στη θέση εκείνων που έκοψε ο Δήμος και ξανάφτιαξαν δίκτυο ύδρευσης και βρύσες στη θέση αυτών που ξήλωσαν τα συνεργεία του, το έκαναν με συλλογική εργασία και δικά τους έξοδα -όπως επίσης το ίδιο έκαναν με την παιδική χαρά που ξαναέστησαν και τα παγκάκια που έφεραν στο πάρκο-, αγωνίστηκαν με ανιδιοτέλεια και διάθεση κοινωνικής προσφοράς άγνωστη κι ακατανόητη στον Καμίνη και τους ομοίους του λακέδες του συστήματος. Ενός συστήματος που διδάσκει κι επιτάσσει τον κοινωνικό ανταγωνισμό, την εξατομίκευση και τον κοινωνικό κανιβαλισμό, την αδιαφορία του ενός για τον άλλο, την εχθρότητα για κάθε τι φυσικό και ελεύθερο, την εμπορευματοποίηση κάθε κοινού αγαθού και ανάγκης.

Τον Αύγουστο του 2011, όταν ο Καμίνης έκοψε το νερό, αυτοί οι αγωνιζόμενοι κάτοικοι και οι αλληλέγγυοι έσωσαν το πάρκο από τη δεύτερη καταστροφή του κουβαλώντας νερό με τα μπιτόνια από τα σπίτια τους, φέρνοντας ιδιωτική υδροφόρα και τραβώντας λάστιχα από τα γειτονικά διαμερίσματα, όπως ακριβώς είχαν κάνει τον Ιούνη του 2009 που είχε κόψει το νερό ο προκάτοχός του, Κακλαμάνης. Και το ίδιο θα ξανακάνουν, μη λογαριάζοντας κόπο κι έξοδα, όταν τελειώσουν οι βροχές του χειμώνα και αρχίσουν πάλι να ξεραίνονται τα δεντράκια του πάρκου εξαιτίας της διακοπής του νερού από τον Δήμο.

Οι κατασταλτικές μεθοδεύσεις του Καμίνη, αντάξιου συνεχιστή του Κακλαμάνη, στο πάρκο, στη Δημοτική Αγορά και αλλού, δεν ξαφνιάζουν καθόλου, αλλά αντίθετα επιβεβαιώνουν όσους αγωνίζονται αυτοοργανωμένα και συλλογικά, μακριά από λογικές διαμεσολάβησης και κομματικής χειραγώγησης. Να τον χαίρονται εκείνοι οι αριστεροί που τον εμφάνιζαν ως το προοδευτικό αντίπαλο δέος στον Κακλαμάνη, στήριξαν την εκλογή του στο δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών, κάνουν συμφωνίες μαζί του και υπονομεύουν σε κάθε ευκαιρία τους αγώνες που δεν μπορούν να ελέγξουν, στρώνοντας το δρόμο στους σχεδιασμούς του.

Για ακόμη μια φορά, οι αυταπάτες και τα φτιασιδωμένα προφίλ κατέρρευσαν. Στους καιρούς της πιο άγριας εγχώριας και διεθνούς καπιταλιστικής επίθεσης, ο Καμίνης εκφράζει, στο πεδίο εξουσίας που του αναλογεί, αυτό που είναι κεντρική επιλογή του πολιτικού συστήματος σήμερα: να καθαρίσει το τοπίο του κοινωνικού ανταγωνισμού από τα αυτοοργανωμένα, μη χειραγωγήσιμα εγχειρήματα, για να βυθίσει ανενόχλητο την κοινωνία σε μεγαλύτερη εργασιακή και κοινωνική δουλεία.

Μόνο με τους δικούς μας αγώνες παντού, στους δρόμους, στις δουλειές, στα σχολεία και τις σχολές, στις γειτονιές, στους ελεύθερους χώρους, μπορούμε να σταματήσουμε τις αντικοινωνικές επιθέσεις τους και να κάνουμε ένα βήμα μπροστά σε ισότιμες και ελεύθερες κοινωνικές σχέσεις.

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στην κατάληψη της Δημοτικής Αγοράς για να προασπίσουμε ένα ακόμα δημόσιο χώρο δημιουργικής αντίστασης. Η Δημοτική Αγορά ανήκει στους αγωνιζόμενους κατοίκους.

ΦΑΣΙΣΤΑ ΚΑΜΙΝΗ Η ΑΓΟΡΑ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ 

Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης / Πατησίων

Δεκέμβρης 2011

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΤΗΣ «ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑΣ»

 «Συνάδελφοι εργάτες, ακούστε τη φωνή των χαλυβουργών. Ο αγώνας μας είναι και δικός σας. Απεργούμε σαν μια γροθιά από τις 31 Οκτώβρη. Διαλέξαμε το δρόμο της τιμής και της αξιοπρέπειας. Υπερασπίζουμε το ψωμί και το μέλλον των παιδιών μας. Δε γυρνάμε για δουλειά μέσα στη φωτιά και το σίδερο για 500 ευρώ. Απαιτούμε να επιστρέψουν στη δουλειά οι απολυμένοι συνάδελφοί μας. Νικήσαμε το φόβο, τους εκβιασμούς, την απειλή της πείνας. Κατεβήκαμε σε απεργία. Είμαστε όρθιοι. Είμαστε ήδη νικητές. Οι βιομήχανοι στα γύρω εργοστάσια περίμεναν να έχουμε κουραστεί, να έχουμε πάει για δουλειά με σκυμμένο το κεφάλι. Αποδείξαμε ότι οι εργάτες έχουν αστείρευτη δύναμη. Η νίκη των χαλυβουργών θα είναι μια μεγάλη νίκη για όλη την εργατική τάξη…».

Οι εργαζόμενοι στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ Ασπροπύργου

Από τις 31 Οκτώβρη, οι 400 εργάτες της Χαλυβουργίας έχουν κηρύξει απεργία διαρκείας, σταματώντας την παραγωγή στο εργοστάσιο του Ασπρόπυργου, το οποίο περιφρουρούν με βάρδιες όλο το 24ωρο. Η απεργία ξεκίνησε όταν ο βιομήχανος Μάνεσης, το αφεντικό της Χαλυβουργίας, απέλυσε 34 εργάτες, απειλώντας ότι θα ακολουθήσουν και άλλοι 180. Όπως καταγγέλλουν οι απεργοί, οι απολύσεις έγιναν για τρομοκρατία, όταν η γενική συνέλευση των εργατών απέρριψε την απαίτηση  της εταιρείας για μείωση του 8ώρου σε 5ωρο με παράλληλη μείωση των αποδοχών κατά 40%. Οι απεργοί διεκδικούν την επαναπρόσληψη των συναδέλφων τους, αρνούνται το νέο ζοφερό εργασιακό καθεστώς και καλούν σε στήριξη του αγώνα τους, ώστε να γίνει ανάχωμα στην συνολικότερη επίθεση των αφεντικών. Όπως γράφουν, η Χαλυβουργία είναι η πρώτη βιομηχανία στην Αττική που επιχειρεί να εφαρμόσει 5ωρο, εκ περιτροπής εργασία, ωρομίσθιο, απλήρωτες υπερωρίες και κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων, και αν αυτός ο αγώνας χαθεί, ανοίγει ακόμα περισσότερο ο δρόμος για την επιβολή του εργασιακού μεσαίωνα.

Μιλούν για την εντατικοποίηση της παραγωγής (την αύξηση από 196.000 τόνους σε 266.000 τόνους τα τελευταία δύο χρόνια), τα συνεχή εργατικά ατυχήματα, τα εγκαύματα που αποτελούν καθημερινότητα, τον συνάδελφό τους που σκοτώθηκε πέρυσι πάνω στη δουλειά, τα αμύθητα κέρδη που αποκομίζει ο Μάνεσης (227 εκατομμύρια ευρώ ήταν ο τζίρος το 2010), και δηλώνουν ότι δεν θα δεχθούν να δουλέψουν σαν σκλάβοι. Ο αγώνας τους είναι αγώνας της αξιοπρέπειας απέναντι στην εξαθλίωση και την υποταγή που θέλουν να επιβάλουν τα αφεντικά.

Το υπουργείο και η επιθεώρηση εργασίας τους πιέζουν να υπογράψουν συμφωνία για 5ωρο, δηλαδή να δεχτούν τους όρους του Μάνεση, και τα ΜΜΕ αποσιωπούν τον πολυήμερο και σκληρό αγώνα τους. Το ίδιο και οι εργατοπατέρες. Όπως γράφουν οι απεργοί,  η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Μετάλλου και του Εργατικού Κέντρου Ελευσίνας τούς συμβούλευσαν να υποταχθούν, τους συκοφάντησαν, προσπάθησαν να τους διαιρέσουν. Παράλληλα, κατά τη διάρκεια της απεργίας, το αφεντικό προχώρησε σε 16 επιπλέον εκδικητικές απολύσεις.

Απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία, το τείχος της σιωπής και τη συνενοχή των εργατοπατέρων, αναπτύσσεται ένα πλήθος κινήσεων αλληλεγγύης στους απεργούς της Χαλυβουργίας που δεν λυγίζουν. Σωματεία βάσης, συνελεύσεις γειτονιάς, εργαζόμενοι, άνεργοι, νεολαίοι, επισκέπτονται το εργοστάσιο, συναντιούνται με τους απεργούς, συνεισφέρουν τρόφιμα και  χρήματα για το απεργιακό ταμείο, αποδεικνύοντας πως κανένας αγωνιζόμενος δεν είναι μόνος του.

Στους καιρούς που το ελληνικό κράτος (με την πρόσφατη μορφή της πολιτικής δικτατορίας ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ που επιβλήθηκε για να συντρίψει τους αγώνες στους δρόμους), το ΔΝΤ, η ΕΕ, τα ντόπια και διεθνή αφεντικά εντείνουν με ολοένα και πιο ασφυκτικά μέτρα τη λεηλασία της κοινωνίας, ο αγώνας των εργατών της Χαλυβουργίας μάς δείχνει το δρόμο της αντίστασης και της αλληλεγγύης. Να στηρίξουμε τους απεργούς της Χαλυβουργίας και όλους όσοι αγωνίζονται απέναντι στην επίθεση του κράτους και των αφεντικών. Να αγωνιστούμε εμείς οι ίδιοι, σε κάθε μέτωπο αυτής της επίθεσης, στις δουλειές, στα σχολεία και τις σχολές, στις γειτονιές, στους δρόμους, αυτοοργανωμένα, αδιαμεσολάβητα και αντιιεραρχικά, για έναν κόσμο ελευθερίας και αξιοπρέπειας, χωρίς δούλους και αφεντικά.

Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης / Πατησίων

1η Δεκέμβρη: φωτογραφίες από την απεργιακή πορεία