Φωτογραφίες και βίντεο από την πανεργατική απεργία της Πέμπτης 26 Νοέμβρη

Φωτογραφίες και βίντεο από την απεργιακή συγκέντρωση στην αστυνομοκρατούμενη πλ. Κοραή και την πορεία που ακολούθησε προς τα Χαυτεία.

Κάτω τα χέρια από την απεργία, από τη διαδήλωση και τα σωματεία!

Το κάλεσμα στο κοινό απεργιακό blog των σωματείων, στο blog του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου - Χάρτου - Ψηφιακών Μέσων Αττικής και του Συλλόγου Μεταφραστών Επιμελητών Διορθωτών.

Να κρατήσουμε ανοιχτό τον δρόμο της αντίστασης

Αρρώστια είναι ο καπιταλισμός...

Η φωτογραφία είναι από την πορεία στις 3 Ιούνη 2011, όταν η τότε κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ) προχωρούσε στις λεγόμενες “συγχωνεύσεις”, δηλαδή το κλείσιμο νοσοκομείων. Είχε προηγηθεί λαϊκή συνέλευση στο πάρκο Φιξ, απέναντι από το 7^ο Θεραπευτήριο ΙΚΑ, το οποίο συγχωνευόταν με το “Αγ. Όλγα” και στην κίνηση είχε ανταποκριθεί η συνέλευσή μας, ανάμεσα σε πολλές άλλες τοπικές συλλογικότητες και σωματεία. Ήταν η εποχή που δρομολογούνταν το κλείσιμο του ενός τρίτου των νοσοκομείων της χώρας (10.000 κλίνες). Η πορεία είχε κινηθεί μέχρι το Γ.Ν. Πατησίων -το οποίο μαζί με την “Παμμακάριστο” συγχωνευόταν επίσης με το “Αγ. Όλγα”- και μέσα από τους δρόμους της γειτονιάς είχε καταλήξει στο 7^ο Θεραπευτήριο ΙΚΑ.

Σήμερα, εννιά χρόνια μετά, εν μέσω ακραίας έξαρσης της πανδημίας, οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι ανασφάλιστοι, οι πρόσφυγες, οι μετανάστες, αλλά και οι ίδιοι οι υγειονομικοί, βιώνουμε με τον πιο τραγικό τρόπο τις εξοντωτικές και θανατηφόρες συνέπειες της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης στη δημόσια υγεία, αλλά και γενικότερα. Την ώρα που εκατοντάδες συνάνθρωποί μας δίνουν τη μάχη για τη ζωή τους κάτω από απαράδεκτους όρους, οι διαχρονικά εγκληματικές πολιτικές του κράτους, πέρα από την κατάρρευση του ΕΣΥ, έχουν οδηγήσει την κοινωνική βάση να προσπαθεί υπερασπιστεί τον εαυτό της και να σταθεί όρθια, αντιμετωπίζοντας δραματικές συνθήκες στην εργασία, στη μετακίνηση, στην εκπαίδευση.

Μέσα σε αυτή την πρωτόγνωρη υγειονομική, οικονομική και κοινωνική κρίση, η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας να εκμεταλλεύεται το σιδερένιο πλέγμα απαγορεύσεων, το γενικευμένο κλίμα κρατικής τρομοκρατίας απέναντι στο κίνημα που ξεδιάντροπα έχει στηθεί με πρόσχημα την υγειονομική συνθήκη -για την οποία κράτος και αφεντικά φέρουν ακέραια την ευθύνη-, προχωράει, στους γνωστούς καταιγιστικούς ρυθμούς των τελευταίων μηνών, στην κατάθεση ενός εργασιακού - συνδικαλιστικού τερατουργήματος για να καταργήσει… “παρωχημένες ρυθμίσεις του προηγούμενου αιώνα”. Πατώντας πάνω στον δρόμο που έστρωσε ο ΣΥΡΙΖΑ, με τον απεργιοκτόνο νόμο του 50% + 1 και το “Μητρώο πραγματικών δικαιούχων”, και πιάνοντας το νήμα από το “αναπτυξιακό νομοσχέδιο” (ατομικές συμβάσεις εργασίας, επέκταση της μερικής απασχόλησης, απελευθέρωση απολύσεων κ.λπ.), με το νομοσχέδιο Βρούτση:

·       καταργεί  το οχτάωρο, την αμοιβή υπερωριών, την κυριακάτικη αργία, προσαρμόζει τον χρόνο εργασίας στις ανάγκες του εργοδότη -που σημαίνει 10ωρη απασχόληση, χωρίς πρόσθετη αμοιβή-, διευρύνει τηλεργασία και ατομικές συμβάσεις,

·       ρυθμίζει ακόμα πιο ασφυκτικά το πλαίσιο των αντιδράσεων απέναντι στην εργοδοτική ασυδοσία, ποινικοποιώντας τη συνδικαλιστική δράση, με πλήρη καταγραφή μελών των συνδικαλιστικών οργανώσεων, υποχρεωτική εφαρμογή της εξ αποστάσεως ψηφοφορίας για πραγματοποίηση απεργίας και γενικών συνελεύσεων, απαγόρευση ανάρτησης αφισών σε εργασιακούς χώρους και

·       αν, τυχόν, μια απεργία καταφέρει να διαπεράσει αυτό το… “τείχος της δημοκρατίας”, τότε προβλέπει προσωπικό ασφαλείας τουλάχιστον 40% μαζί με ποινές για άσκηση ψυχολογικής βίας και παρεμπόδιση απασχόλησης εργαζομένου, ενώ απαγορεύει τις απεργιακές περιφρουρήσεις, τις καταλήψεις χώρων και εισόδων και αν γίνουν, η απεργία καθίσταται αυτόματα παράνομη και όσοι συμμετέχουν, τελούν ποινικώς κολάσιμη πράξη.

Έχει προηγηθεί το πρωτοφανές κρατικό κατασταλτικό πογκρόμ στο Γαλάτσι την Κυριακή 1 Νοέμβρη, στην Πάτρα το Σάββατο 7 Νοέμβρη και αποκορύφωμα τις επιθέσεις στις κινητοποιήσεις για την εξέγερση του Πολυτεχνείου την Τρίτη 17 Νοέμβρη σε όλη τη χώρα. Χημικά και κρότου - λάμψης, αύρες, ξυλοδαρμοί, εξευτελισμοί, αθρόες προσαγωγές, πρόστιμα, συλλήψεις. Κι όμως, ο κόσμος του αγώνα δεν υπέκυψε, δεν μπόρεσαν ούτε λεπτό να κάμψουν το ηθικό του. Στον δρόμο έδειξε για μια ακόμα φορά ότι η καταστολή δεν είναι ανίκητη. Το κίνημα υπερασπίστηκε τη μνήμη, την ιστορία, την ύπαρξή του, αφήνοντας έτσι ανοιχτή την έκβαση της κρίσιμης μάχης που έχουμε μπροστά.

Την Πέμπτη 26 Νοέμβρη έχει προκηρυχθεί πανεργατική απεργία. Εργατικά σωματεία ιδιωτικού και δημόσιου τομέα οργανώνουν απεργιακή συγκέντρωση στις 11 το πρωί στην πλατεία Κλαυθμώνος, παίρνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα ατομικής και συλλογικής υγειονομικής προστασίας. Έχουμε βρεθεί σε κοινές οριζόντιες διαδικασίες ανάπτυξης από τα κάτω οργανωμένων μετώπων προάσπισης των εργατικών συμφερόντων και δικαιωμάτων, σε απεργιακές δράσεις, σε διαδηλώσεις. Θα είμαστε εκεί, στηρίζοντας την απεργιακή κινητοποίηση, καθώς αυτό είναι το επόμενο βήμα προκειμένου να ηττηθεί η άθλια επιχείρηση επιβολής σιγής νεκροταφείου από το σύστημα. Μένουμε στον δρόμο της ταξικής αλληλεγγύης, της συλλογικής αντίστασης αλλά και της κοινωνικής ενσυναίσθησης, στον δρόμο της υπεράσπισης της υγείας, της αξιοπρέπειας, της ζωής μας. Βάζοντας μπροστά τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις μας, σε περίθαλψη, εκπαίδευση, εργασία, στέγαση, τροφή, μετακίνηση. Με το βλέμμα σταθερά στον ορίζοντα μιας νέας κοινωνίας ισότητας και ελευθερίας!

Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης / Πατησίων

Ενημέρωση και φωτογραφίες από τη συγκέντρωση αλληλεγγύης στον Γιάννη Καυκά έξω από το Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών (Πέμπτη 15 Οκτώβρη)

Την Πέμπτη 15/10 ξεκίνησε στο διοικητικό πρωτοδικείο Αθηνών, ύστερα από δύο αναβολές, η εξέταση της αγωγής μου εναντίον του Ελληνικού Δημοσίου για τη δολοφονική επίθεση που είχα δεχτεί στη μεγάλη απεργιακή πορεία στις 11 Μαΐου 2011.

Έξω από το δικαστήριο είχαν συγκεντρωθεί περίπου 50 αλληλέγγυοι, σύντροφοι, φίλοι και οικογένεια. Κρεμάστηκαν πανό, μοιράστηκαν κείμενα (1|2|3) και φωνάχτηκαν δυνατά συνθήματα υπενθυμίζοντας με τον τρόπο αυτό πως ο δρόμος του αγώνα μένει ανοιχτός ακόμα και στις πιο δύσκολες μέρες όταν δεν ξεχνάμε, όταν στεκόμαστε ο ένας δίπλα στην άλλη, όταν ξέρουμε προς τα που θέλουμε να βαδίζουμε.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας!!!

Γιάννης Καυκάς

Πέμπτη 15 Οκτώβρη - Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών (Λουίζης Ριανκούρ 85), 9 π.μ.: ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΜΑΣ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΥΚΑ

“Το αίμα χύθηκε και δεν μαζεύεται. Δεν ζω με φόβο, ούτε με μίσος.

Το μίσος μου είναι ταξικό, πηγάζει από τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι τον κόσμο.

Ζω με τη φράση που είπε εκείνη η κοπέλα: «Μη φοβάσαι, θα πάμε μαζί».

Είναι λυτρωτικό, δεν περιλαμβάνει καμιά υπόσχεση ότι όλα θα πάνε καλά,

αλλά τη δέσμευση πως ό,τι κι αν γίνει θα πάμε μαζί.”

Γιάννης Καυκάς, 8 Δεκέμβρη 2019

Στην απεργιακή πορεία της 11^ης Μάη 2011 χιλιάδες άνθρωποι διαδήλωναν για άλλη μια φορά ενάντια στα αντεργατικά και αντικοινωνικά μέτρα που συνέχιζαν να επιβάλλουν το ελληνικό κράτος σε συνεργασία με το Δ.Ν.Τ., την Ε.Ε. και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ωθώντας όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας στη φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση και τον αποκλεισμό. Από την αρχή της πορείας δυνάμεις καταστολής είχαν δημιουργήσει έναν ασφυκτικό κλοιό γύρω της, δείχνοντας για μια ακόμα φορά την πρόθεση του κράτους να ανακόψει με ωμή βία την κοινωνική οργή και αντίσταση. Ενώ ένα μεγάλο μέρος της είχε περάσει από το Σύνταγμα μπροστά από τη Βουλή και κατευθυνόταν προς τα Προπύλαια, τα μπλοκ συνελεύσεων γειτονιάς, ταξικών σωματείων βάσης, φοιτητικών σχημάτων, αναρχικών / αντιεξουσιαστών και οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς δέχτηκαν δολοφονική επίθεση από πολυάριθμες διμοιρίες των ΜΑΤ. Οι δυνάμεις καταστολής όρμηξαν λυσσασμένα ρίχνοντας βροχή δακρυγόνων, ασφυξιογόνων και χειροβομβίδων κρότου - λάμψης μέσα στο πλήθος, χτυπώντας άγρια με τα κλομπ ανάποδα στο σώμα και στο κεφάλι, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν σοβαρά δεκάδες άνθρωποι.

Στο στόχαστρο της συντονισμένης αυτής επίθεσης βρέθηκαν, για μια ακόμα φορά, ιδιαίτερα τα μπλοκ του κόσμου που αγωνίζεται ακηδεμόνευτα και από τα κάτω. Σε αυτό το κομμάτι της πορείας, στην οδό Πανεπιστημίου, βρισκόταν και το μπλοκ της Συνέλευσης Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης / Πατησίων, με αποτέλεσμα ο συναγωνιστής μας Γιάννης Καυκάς, που κρατούσε το πανό της, να τραυματιστεί σοβαρά. Έχοντας δεχτεί πολλαπλά χτυπήματα από τους ένστολους δολοφόνους και ενώ αιμορραγούσε στο κεφάλι άρχισε να απομακρύνεται από το σημείο που πνιγόταν στα δακρυγόνα με τη βοήθεια μιας διαδηλώτριας, ώστε να πάει σε κάποιο ασφαλές μέρος, όπως προσπάθησαν να κάνουν και άλλοι χτυπημένοι. Κατηφόρισαν μαζί την οδό Αμερικής και στο ύψος της Σταδίου μπήκαν σε μια στοά, όπου ήταν παρόντες εργαζόμενοι που τον είδαν να αιμορραγεί. Τους είπε το όνομά του και ότι ήταν στο μπλοκ της Συνέλευσης Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης / Πατησίων, που μόλις είχε δεχτεί επίθεση στην Πανεπιστημίου. Όταν άρχισε να χάνει τις αισθήσεις του και να αιμορραγεί και από το αυτί, η κοπέλα που τον συνόδευε κάλεσε ασθενοφόρο, το οποίο έφτασε στην οδό Σταδίου, από όπου τον παρέλαβε.

Ο Γιάννης μεταφέρθηκε στο Γ.Ν. Νίκαιας με εσωτερική αιμορραγία στο κεφάλι, χειρουργήθηκε και νοσηλεύτηκε στην εντατική σε κρίσιμη κατάσταση. Αμέσως δημοσιεύτηκαν δύο μαρτυρίες σχετικά με τον βαρύτατο τραυματισμό του. Η πρώτη από τη διαδηλώτρια που τον συνόδεψε και η δεύτερη επώνυμα με τη μορφή καταγγελίας από δύο μέλη της Συνέλευσης Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης / Πατησίων, προκειμένου να αποκαλυφθούν τα ψεύδη που λέγονταν από την πλευρά της αστυνομίας σε μια μεθοδευμένη προσπάθεια να συγκαλύψει την απόπειρα δολοφονίας του. Βγήκε από το νοσοκομείο με τη γροθιά υψωμένη το μεσημέρι της 30^ης Μάη 2011, μετά από πολυήμερη μάχη που έδωσε για τη ζωή του με τη βοήθεια των γιατρών, ενώ χρειάστηκε πολύμηνη θεραπεία για να αναλάβει πλήρως τις δυνάμεις του.

Εννέα χρόνια μετά, παρά τις εξαγγελίες της τότε κυβέρνησης και του υπουργού Χρήστου Παπουτσή περί πλήρους διερεύνησης της υπόθεσης, παρά την αυτεπάγγελτη εισαγγελική έρευνα, παρά την προσχηματική ΕΔΕ, ποτέ κανένας δεν κατηγορήθηκε για τίποτα. Το ποινικό κομμάτι της υπόθεσης έχει κλείσει και οι επίδοξοι δολοφόνοι του Γιάννη βρίσκονται στον δρόμο οπλισμένοι, επικίνδυνοι και με την πλήρη κάλυψη του κράτους, εκκενώνοντας καταλήψεις, πνίγοντας στα χημικά, κυνηγώντας, ξυλοκοπώντας ανελέητα 15χρονους μαθητές, “πρώην ήρωες” υγειονομικούς, αντιφασίστες διαδηλωτές, κάθε φωνή αντίστασης και αξιοπρέπειας έτοιμοι να διαφυλάξουν την αιματοβαμμένη “κανονικότητά” του.

Την Πέμπτη 15 Οκτώβρη εκδικάζεται στο Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών η αγωγή του Γιάννη εναντίον του Δημοσίου, απαιτώντας μια ελάχιστη ένδειξη αναγνώρισης της ευθύνης του κράτους στην απόπειρα δολοφονίας του και την καταβολή αποζημίωσης.

Δεν τρέφουμε αυταπάτες για τον ρόλο του συστήματος και των μηχανισμών του. Γνωρίζουμε καλά πως η απόπειρα δολοφονίας του Γιάννη δεν αποτελεί την εξαίρεση αλλά τη φυσική κατάληξη της ωμής κατασταλτικής βίας που συστηματικά εξαπολύουν κράτος και κεφάλαιο, προκειμένου να τρομοκρατήσουν, να εξοντώσουν εκείνες τις κοινωνικές - ταξικές αντιστάσεις που αρνούνται να δεχτούν την εξαθλίωση, τον φόβο, την εκμετάλλευση και την καταπίεση ως τη μόνη προοπτική. Εκείνες που δεν τρέφουν αυταπάτες για επίλυση των προβλημάτων μέσα από το ίδιο το σύστημα που τα αναπαράγει και τα διαιωνίζει, που άντεξαν κόντρα στην επιχείρηση απονεύρωσής τους μέσα από το χυδαίο εμπόριο “ελπίδας” της περιόδου διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Και συνεχίζουν να κρατούν τον δρόμο του αγώνα ανοιχτό απέναντι στη γενικευμένη ολομέτωπη επίθεση που εξαπολύει εκ νέου η σημερινή πολιτική διαχείριση της ΝΔ, αποτελώντας την ακροδεξιά εκδοχή του και επιδεικνύοντας την άθλια αντικοινωνική του φύση, χρησιμοποιώντας την πανδημία ως καταλύτη για την επιτάχυνσή της.

Στεκόμαστε στο πλευρό του συναγωνιστή μας που, μετά από τη μάχη που έδωσε για τη ζωή του, με αξιοπρέπεια, κουράγιο και μεγαλύτερη επιμονή εξακολουθεί να πορεύεται δίπλα μας στον δρόμο της συλλογικής αντίστασης και της ταξικής αλληλεγγύης, ενώ συνεχίζει να διεκδικεί την καταδίκη των κατασταλτικών μηχανισμών που ευθύνονται για τη δολοφονική επίθεση εναντίον του. Των ίδιων που τώρα, υλοποιώντας το δόγμα “μηδενικής ανοχής” προκειμένου να γκρεμιστεί και το παραμικρό εμπόδιο για μια άνευ προηγουμένου λεηλασία της κοινωνικής βάσης και του φυσικού κόσμου, βασανίζουν διαδηλωτές, μαθητές και απεργούς, διώκουν και φυλακίζουν αγωνιστές με στημένα, σαθρά κατηγορητήρια, συνδράμουν τη δράση παρακρατικών φασιστών απέναντι σε πρόσφυγες και μετανάστες. Αντλούμε έμπνευση από το πείσμα και το θάρρος του για να συνεχίσουμε τον αδιαμεσολάβητο και αντιθεσμικό αγώνα, από κοινού με τις υπόλοιπες δυνάμεις του κινήματος, απέναντι στην κρατική τρομοκρατία, στην αστυνομοκρατία στις γειτονιές μας, απέναντι στην επιχείρηση εξόντωσης των κοινωνικών - ταξικών αντιστάσεων, στον αποκλεισμό των πιο αδύναμων στρωμάτων της κοινωνίας, των προσφύγων, των μεταναστών, των ανέργων, των φτωχών, απέναντι στην απαγόρευση των διαδηλώσεων, στην ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, στη διάλυση στοιχειωδών εργατικών κεκτημένων και την πλήρη απαξίωση βασικών κοινωνικών αναγκών (περίθαλψη, ασφάλιση, εκπαίδευση, στέγαση, μετακίνηση). Με όπλο μας την αλληλεγγύη, συνεχίζουμε να παλεύουμε στην κατεύθυνση της οικοδόμησης μιας κοινωνίας ισότητας, δικαιοσύνης και ελευθερίας!

“Σήμερα, που ο καπιταλισμός δείχνει το αγριότερο πρόσωπό του και η κρατική βαρβαρότητα θέλει να επιβάλει σιγή νεκροταφείου στην κοινωνία, περισσότερο παρά ποτέ, ουτοπία δεν είναι να αγωνιζόμαστε για να ζήσουμε διαφορετικά, ψευδαίσθηση είναι να πιστεύει κανείς ότι μπορούμε να ζήσουμε έτσι!”

Απόσπασμα από το πρώτο μας κάλεσμα για συμμετοχή σε γενική απεργία και κεντρική απεργιακή πορεία, 15 Δεκέμβρη 2010 

Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΥΚΑ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ –
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΥΠΕΥΘΥΝΩΝ

Η ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ –
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ - ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΝ! 

Στηρίζουμε τη συγκέντρωση αλληλεγγύης που καλείται από το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΣΒΕΜΚΟ),
στο οποίο είναι μέλος

Πέμπτη 15 Οκτώβρη - Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών
(Λουίζης Ριανκούρ 85), 9 π.μ.

Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης / Πατησίων

Ανάρτηση πανό σε σχολεία της γειτονιάς - Αλληλεγγύη στις μαθητικές καταλήψεις!

Φωτογραφίες από τη φροντίδα του πάρκου την Κυριακή 20 Σεπτέμβρη 2020

Φροντίδα του πάρκου: Κυριακή 20 Σεπτέμβρη 2020, από τις 12 το μεσημέρι

ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΗΣΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ

ΑΝΟΙΧΤΟΣ ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΧΩΡΟΣ ΚΑΙ ΕΣΤΙΑ ΜΑΧΗΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

To πάρκο, ως δημόσιος, πράσινος χώρος στις πιο πυκνοκατοικημένες γειτονιές της Αθήνας, ελεύθερος και ανοιχτός σε όλους, σε πείσμα κρατικών και δημοτικών σχεδιασμών, αποτελεί διέξοδο κοινωνικής συνεύρεσης και επικοινωνίας ντόπιων, προσφύγων και μεταναστών.

Η διάσωσή του είναι αποτέλεσμα του αυτοοργανωμένου αδιαμεσολάβητου κοινωνικού αγώνα που ξέσπασε στις 26 Γενάρη 2009, όταν συνεργεία του Δήμου Αθηναίων ξερίζωσαν 44 δέντρα (τα 12 αιωνόβια) σε μια επιχείρηση παράδοσής του σε ιδιωτική εταιρεία πάρκινγκ. Η πολύμορφη αντίσταση παραμένει βαθιά ριζωμένη εδώ: δυναμικές διαδηλώσεις, ανοιχτές συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις, συλλογική δενδροφύτευση, ανακατασκευή της παιδικής χαράς,  επανασύνδεση  του νερού.

Μέσα σε συνθήκες όξυνσης της υγειονομικής κρίσης, ο αγώνας για την υπεράσπισή του συνεχίζεται, ως κομμάτι του ευρύτερου κοινωνικού και ταξικού αγώνα ενάντια στην καταστολή, την φτώχεια, την εξαθλίωση, τον κοινωνικό κανιβαλισμό, τον φασισμό, ενάντια σε κράτος και αφεντικά.

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ, ΤΩΝ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΩΝ ΧΩΡΩΝ ΑΓΩΝΑ,

ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΩΝ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΩΝ

H ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ!

Φροντίδα του πάρκου

Κυριακή 20 Σεπτέμβρη 2020

Από τις 12 το μεσημέρι

* τηρώντας όλα τα απαραίτητα μέτρα ατομικής και συλλογικής υγειονομικής προστασίας (μάσκες, γάντια, αποστάσεις κ.λπ.)

Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης / Πατησίων

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗΣ ΑΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΣΤΑ “ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΜΕΝΑ” ΩΡΑΡΙΑ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΕ ΚΑΡΑΝΤΙΝΑ

ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΧΑΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ

Όλο το προηγούμενο διάστημα, οι εργαζόμενοι και τα πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας, όλοι και όλες, ήρθαμε αντιμέτωποι με μια απειλητική συνθήκη για τη ζωή και την υγεία μας. Σηκώσαμε όλο το βάρος παλεύοντας με τις δικές μας δυνάμεις τον φόβο και σταθήκαμε όρθιοι, τηρώντας τα μέτρα συλλογικής και ατομικής προστασίας για να προφυλάξουμε τους πιο αδύναμους από εμάς, υπομένοντας καρτερικά μια συνθήκη οριακή για την επιβίωσή μας. Παράλληλα χιλιάδες εργαζόμενοι συνέχιζαν να δουλεύουν σε μαζικούς χώρους με απανωτές υπερωρίες και ελάχιστα έως ανύπαρκτα μέτρα προστασίας.

Σήμερα, παρά το γεγονός ότι η εξάπλωση της επιδημίας συνεχίζει να αποτελεί ορατή απειλή, το άνοιγμα των εργασιακών χώρων με μοναδικό γνώμονα την επανεκκίνηση της οικονομίας είναι συνειδητή επιλογή κυβερνώντων και αφεντικών, χωρίς μάλιστα να λαμβάνουν ούτε καν τα στοιχειώδη μέτρα για να διασφαλίσουν τη δημόσια υγεία απέναντι σε ενδεχόμενο δεύτερο κύμα έξαρσης της νόσου. Σε αυτή τη συνθήκη καλούμαστε να επωμιστούμε εμείς και πάλι όλες τις συνέπειες, αφού για άλλη μία φορά επιδιώκουν να μετακυλήσουν όλο το κόστος στις πλάτες μας. Όμως, η νέα μεγάλη κρίση που έρχεται δεν είναι δική μας και δεν θα επιτρέψουμε να την φορτώσουν πάλι σε εμάς.

Δεν χρωστάμε τίποτα σε κράτος και αφεντικά,

ο κοινωνικός πλούτος ανήκει σε εμάς που τον παράγουμε

Δεν οφείλουμε τίποτα στους κρατικούς φορείς που τόσα χρόνια τσακίζουν όσα με σκληρούς, και πολλές φορές αιματηρούς, αγώνες έχουμε κατακτήσει στη δημόσια περίθαλψη, στην εκπαίδευση, στα εργασιακά δικαιώματα, στις συνδικαλιστικές ελευθερίες. Δεν οφείλουμε τίποτα σε εκείνους που, έχοντας διαλύσει τις δομές υγείας, επιχείρησαν μέσα από ακριβοπληρωμένες καμπάνιες να μας πείσουν ότι η προστασία μας αποτελεί αποκλειστικά δική μας ευθύνη. Σε εκείνους που, ενώ έχουν συγκεντρώσει στα χέρια τους τον κοινωνικό πλούτο, το μόνο που παρείχαν στην κοινωνική πλειονότητα που βρέθηκε δίχως εισόδημα ήταν τα ψίχουλα των 800 ευρώ για 45 ημέρες. Σε εκείνους που, με πρόσχημα την πανδημία, βρήκαν την ευκαιρία να περάσουν πληθώρα αντεργατικών μέτρων καταργώντας ό,τι είχε απομείνει μετά από 10 χρόνια μνημονίων και στρώνοντας τον δρόμο για την ολοκληρωτική λεηλασία των εργατικών μας κατακτήσεων.

Δεν θα παραδοθούμε στους εργοδότες που, μέσα σε συνθήκες πανδημίας, προχώρησαν σε χιλιάδες απολύσεις, σε επέκταση των ήδη ξεχειλωμένων ωραρίων μας, συνέχισαν να κρατούν αιχμαλώτους τους συναδέλφους μας σε χώρους εργασίας που καμιά σχέση δεν έχουν με την κάλυψη κοινωνικών αναγκών, μετακύλησαν σε εμάς το κόστος των μέσων ατομικής προστασίας, συνέχισαν να κερδοσκοπούν παραβιάζοντας τους όρους της αναστολής συμβάσεων εκβιάζοντας και υποχρεώνοντας τους εργαζομένους σε απλήρωτη ή σε μαύρη εργασία, αλλά και τόλμησαν ακόμα και να απαιτήσουν να μοιραστούμε μαζί τους τα ψίχουλα της κρατικής πρόνοιας. Δεν θα παραδοθούμε σε εκείνους που αδιαφόρησαν για την παροχή των απαραίτητων μέσων προστασίας σε όσους από εμάς, με κίνδυνο της ζωής μας, σηκώσαμε το βάρος της κάλυψης των κοινωνικών αναγκών στις αλυσίδες τροφοδοσίας, στην καθαριότητα, στις ταχυμεταφορές, στις τηλεπικοινωνίες, στη μετακίνηση.

Είμαστε εργάτες και όχι συνεργάτες

και στα αφεντικά δεν κάνουμε τις πλάτες

Ειδικά, στον τομέα του εμπορίου, παρά το κλείσιμο της πλειοψηφίας των εμπορικών καταστημάτων λόγω πανδημίας, η θέσπιση του καθεστώτος αναστολής της σύμβασης εργασίας, στο οποίο εντάχθηκε ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων, σε συνδυασμό με τη δυνατότητα μονομερούς επιβολής της εκ περιτροπής εργασίας από τον εργοδότη (με μείωση κατά 50% του μισθού) για 6 μήνες, αλλά και η απελευθέρωση των απολύσεων (μετά από παρέλευση 45 ημερών από τη λήξη της αναστολής), έχουν λύσει τα χέρια των αφεντικών για ακόμη μεγαλύτερο εκφοβισμό και εκμετάλλευση. Ακόμα και με κλειστά τα καταστήματα βρήκαν νέους τρόπους ξεζουμίσματος εξαντλώντας όποια δυνατότητα έχουν, όπως είναι η τηλεργασία και τα e–shops, μειώνοντας δραματικά το προσωπικό για να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Αυτά άλλωστε αποδεικνύουν οι δεκάδες καταγγελίες εργαζομένων σε πολλούς εργασιακούς χώρους κατά τη διάρκεια του lockdown.

Επιπλέον, καθόλου τυχαίες δεν ήταν οι αποφάσεις της κυβέρνησης για τη λειτουργία των supermarket τις Κυριακές, για τη διεύρυνση των ωραρίων λειτουργίας και το ξεχείλωμα των ωραρίων εργασίας. Αποφάσεις που μπορεί κατά τη διάρκεια του lockdown να μην εφαρμόστηκαν καθολικά κάτω από την πίεση εργαζομένων, σωματείων, αλλά και αλληλέγγυων, όμως τώρα επανέρχονται και σίγουρα θα επιχειρηθεί να επανέλθουν συνολικά στο εμπόριο την επόμενη μέρα της πανδημίας με πρόσχημα την οικονομική κρίση. Απόδειξη ότι η “επάνοδος στη νέα κανονικότητα”, για την οποία μάλιστα “όλοι πρέπει να βάλουμε πλάτη”, ξεδιπλώνεται σαν εφιάλτης, αποτελεί και ο νέος “μηχανισμός ενίσχυσης της απασχόλησης” (sic), η “ΣΥΝ-ΕΡΓΑΣΙΑ” κράτους και αφεντικών για τσάκισμα των μισθών και καθιέρωση ωραρίων–λάστιχο και μαύρης εργασίας ως γενικευμένης συνθήκης.

Εμείς, όμως, δεν θα υποκύψουμε στις προσπάθειες των εργοδοτών που, καλλιεργώντας πλαστούς διαχωρισμούς ανάμεσά μας, επιδιώκουν να μας στρέψουν τον έναν απέναντι στον άλλον, εκμεταλλευόμενοι τον δικαιολογημένο φόβο της απόλυσης. Γιατί αναγνωρίζουμε ότι όλοι μας, είτε συνεχίσαμε να δουλεύουμε πολλές φορές στα όρια φυσικής κατάρρευσης και υπό τον συνεχή κίνδυνο έκθεσης στον θανατηφόρο ιό, αφού δεν μας παρέχονταν μέσα ατομικής προστασίας, είτε τώρα επιστρέφουμε στην εργασία μας εξαντλημένοι από την έλλειψη μέσων για να επιβιώσουμε είτε βρισκόμαστε υπό την ομηρία της αναστολής συμβάσεων, είμαστε αντιμέτωποι με την ίδια ζοφερή πραγματικότητα: μια εργασιακή ζούγκλα όπου η επισφάλεια τείνει να γίνει καθεστώς, και το άγχος ακόμα και αυτής της στοιχειώδους επιβίωσής μας έχει καταστεί η κυρίαρχη συνθήκη. Έχει, λοιπόν, καθοριστική σημασία να σταθούμε ο ένας δίπλα στον άλλον, να μην κυριαρχήσει ο κοινωνικός κανιβαλισμός, να δυναμώσει η συναδελφική αλληλεγγύη και η συλλογική οργάνωση στη βάση των κοινών ταξικών μας συμφερόντων.

Καμία υποχώρηση στην υπεράσπιση των αναγκών μας

Με όπλα μας την από τα κάτω οργάνωση, την ταξική αλληλεγγύη και τη συλλογική αντίσταση

Ο αγώνας ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας και στα “απελευθερωμένα” ωράρια είναι ένας αγώνας που (η κρίση της πανδημίας το καταδεικνύει σήμερα περισσότερο από ποτέ) αφορά όχι μόνο τους εργαζομένους στο εμπόριο, αλλά και τους εργαζομένους όλων των κλάδων. Συνδέεται άμεσα με τις ευρύτερες ταξικές – κοινωνικές αντιστάσεις που αναπτύχθηκαν στο παρελθόν και συνεχίζονται παρά τις δύσκολες συνθήκες που αντιμετωπίζουμε, για να μην επιβληθούν εργασιακές συνθήκες και μέτρα που μας εξοντώνουν. Συνθήκες που θέτουν σε ακόμα μεγαλύτερο κίνδυνο την υγεία χιλιάδων εργαζομένων, αλλά και καταργούν στην πράξη το δικαίωμά τους στην ξεκούραση, την ανάπαυση μαζί με τους δικούς τους ανθρώπους.

Δεν θα επιτρέψουμε ο Covid–19 να γίνει το πρόσχημα για ένα νέο κύκλο υποτίμησης και πειθάρχησης των εργαζομένων και της κοινωνίας. Θα παλέψουμε ενάντια στη στρατιωτικοποίηση των ζωών μας, στην αστυνομοκρατία και στη διασπορά της ενοχής που επιχειρείται. Τα εργασιακά δικαιώματα, οι ελευθερίες, οι κατακτήσεις μας είναι αδιαπραγμάτευτες. Η συνδικαλιστική και πολιτική δράση είναι αδιαπραγμάτευτες. Κόντρα στην καλλιέργεια συνθηκών αμηχανίας, παθητικότητας και υποταγής, εμείς επιμένουμε συλλογικά, διεκδικητικά, αλληλέγγυα.

Να συνδέσουμε τις αντιστάσεις μας, να δυναμώσουμε τη θέση μας

και να αντιστρέψουμε τους όρους στο πεδίο της ταξικής σύγκρουσης

Μια σειρά από αγώνες άνοιξαν τον δρόμο ενάντια στην κυρίαρχη πολιτική σπάζοντας το καθεστώς αδράνειας και φόβου που εντατικά καλλιεργούσε. Οι αγώνες των εργαζομένων στον τομέα της υγείας με διεκδικήσεις για καθολική και ποιοτική περίθαλψη. H αντίσταση των φοιτητών στις εκκενώσεις των εστιών. Οι πρόσφατες επαναλαμβανόμενες κινητοποιήσεις των εκπαιδευτικών ενάντια στο νομοθετικό τερατούργημα για την παιδεία (ο χρόνος και ο τρόπος που επιλέχθηκαν για να κατατεθεί αποτελούν ένα δείγμα για το πόσο άθλια το σύστημα προσπάθησε να αξιοποιήσει τη συνθήκη της πανδημίας σπάζοντας μονομερώς την καραντίνα). Οι αγώνες κοινωνικών ομάδων που βρίσκονται σε καθεστώς εξαίρεσης, όπως οι φυλακισμένοι, οι πρόσφυγες και οι μετανάστες. Και, βέβαια, οι αγώνες των εργαζομένων ενάντια στον εργασιακό μεσαίωνα, στις μειώσεις μισθών, στα ελαστικά ωράρια. Η πρωτομαγιάτικη απεργιακή συγκέντρωση στα Χαυτεία και η διαδήλωση προς τη Βουλή που ακολούθησε, ανέδειξαν πως η αποφασιστική, μαζική, οργανωμένη παρουσία μας στον δρόμο, με λήψη όλων των απαραίτητων μέτρων ατομικής και συλλογικής προστασίας, δεν είναι μόνο εφικτή, αλλά και αναγκαία, αν θέλουμε να βάλουμε φρένο στον εμπαιγμό και την εκμετάλλευση.

Ενάντια στον σκοτεινό ρόλο και στα βρώμικα παιχνίδια των ηγεσιών του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού. Απέναντι στην υποταγή του γραφειοκρατικού συνδικαλισμού και στη λογική ότι οι ταξικοί αγώνες διεξάγονται αυστηρά και μόνο από τους εκπροσώπους του, προτάσσουμε τα δικά μας συμφέροντα και τις δικές μας ανάγκες. Τη λύση δεν θα μας τη δώσει κανένας “σωτήρας” ή “ειδικός του αγώνα”. Θα τη δώσουμε εμείς οι εργαζόμενοι, ντόπιοι και μετανάστες, βασιζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις. Με την από τα κάτω οργάνωσή μας, την ταξική αλληλεγγύη και την αντίστασή μας μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς μας, στις γειτονιές μας, παντού. Ποτέ δε μας χαρίστηκε τίποτα. Οι εργατικές κατακτήσεις, όπως και η κυριακάτικη αργία, ήταν αποτέλεσμα σκληρών αγώνων. Όσο δύσκολο και αν φαίνεται, μπορούμε να σταματήσουμε τη λεηλασία της εργασίας και της ζωής μας. Συνεχίζουμε να παλεύουμε ενάντια στους αντεργατικούς νόμους, όπως η πρόσφατη “φωτογραφική” τροπολογία που επιτρέπει στα McArthurGlen και Smart Park να λειτουργούν όλες τις Κυριακές του χρόνου. Τα πάντα εξαρτώνται από εμάς. Αρκεί να σπάσουμε τον φόβο και να παλέψουμε για την αξιοπρέπειά μας.

Ο αγώνας υπεράσπισης της κυριακάτικης αργίας και ενάντια στα “απελευθερωμένα” ωράρια είναι εδώ και συνεχίζεται γιατί αφορά την ίδια μας τη ζωή. Το άνοιγμα των καταστημάτων θα μας βρει για άλλη μια φορά στον δρόμο. Οι 32 Κυριακές, που προβλέπεται το άνοιγμά τους, έφτασαν και είναι αναγκαίο να προκηρυχθεί τώρα απεργία στον κλάδο του εμπορίου. Για την υπεράσπιση της υγείας μας, για την κάλυψη των αναγκών μας, για την προάσπιση των συμφερόντων μας.

Μέσα ατομικής προστασίας, υγιεινής και ασφάλειας
σε όλους τους χώρους εργασίας

Κανένας για ψώνια – Καμία για δουλειά

Τις Κυριακές τα μαγαζιά να μείνουνε κλειστά!

Συντονιστικό δράσης ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας

και στα “απελευθερωμένα” ωράρια

syntonistikokyriakes.espivblogs.net – syntonistiko_drasis@espiv.net

Το κείμενο μορφοποιημένο σε pdf για εκτύπωση ΕΔΩ

Εργατική διαδήλωση αντίστασης και διεκδίκησης, Τρίτη 23 Ιούνη, 7 μ.μ., Χαυτεία

Δεν θα πληρώσουν οι εργαζόμενοι και αυτή την κρίση!
Δεν ζητάμε πολλά - Τα θέλουμε όλα... για όλους/ες

Αντιστεκόμαστε:

- στην εκ περιτροπής εργασία, τις απολύσεις, τη μη ανανέωση συμβάσεων
  ορισμένου χρόνου

- στην ελαστικοποίηση και την επισφαλή και “μαύρη” εργασία

- στην επιβολή της τηλεργασίας

- στην κυριακάτικη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων

- στην αστυνομοκρατία, την καταστολή, την επιτήρηση της ζωής μας

Απαιτούμε:

- ριζική μείωση του χρόνου εργασίας - αυξήσεις στους μισθούς

- μέτρα υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας

- μέτρα στήριξης του δημόσιου  συστήματος υγείας

- μέτρα στήριξης των ανέργων

- στέγη, εργασία, περίθαλψη, εκπαίδευση για πρόσφυγες και μετανάστες/ριες

ΚΛΑΔΙΚΑ & ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΑΚΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ

Παρέμβαση αντιπληροφόρησης και φροντίδας του πάρκου: Σάββατο 13 Ιούνη 2020, από τις 12 το μεσημέρι

ΤΟ ΠΑΡΚΟ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΗΣΙΩΝ

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ

ΑΝΟΙΧΤΟΣ ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΧΩΡΟΣ
ΚΑΙ ΕΣΤΙΑ ΜΑΧΗΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

To πάρκο, ως δημόσιος, πράσινος χώρος μέσα στο τσιμεντένιο δάσος των περιοχών Κυψέλης και Πατησίων, των πιο πυκνοκατοικημένων γειτονιών της Αθήνας, που εξακολουθεί μέχρι σήμερα, σε πείσμα των κρατικών και δημοτικών σχεδιασμών, να είναι ελεύθερος και ανοιχτός σε όλους, αποτελεί διέξοδο κοινωνικής συνεύρεσης και επικοινωνίας πολλών και διαφορετικών ανθρώπων, ντόπιων, προσφύγων και μεταναστών. Η διάσωση και η ύπαρξή του είναι αποτέλεσμα μακροχρό-νιου αυτοοργανωμένου και αδιαμεσολάβητου κοινωνικού αγώνα, που περιλαμβάνει την αναδια-μόρφωση και τη φροντίδα του. Έχουν περάσει έντεκα χρόνια από εκείνο το πρωινό της 26^ης Γενάρη, όταν, έπειτα από απόφαση του Δήμου Αθηναίων και ειδικότερα του δημάρχου Κακλαμάνη, για παραχώρησή του σε ιδιωτική εταιρεία και μετατροπή του σε πάρκινγκ, η ορμή των συνεργείων, που πρόλαβαν χαράματα να κόψουν 44 δέντρα (εκ των οποίων τα 12 αιωνόβια), και των κατασταλτικών δυνάμεων που τα συνόδευαν, ανακόπηκε από την αποφασιστικότητα και τη μαχητική αντίσταση εκατοντάδων κατοίκων της περιοχής και αλληλέγγυων.

Αυτός ο πολύμορφος δυναμικός αγώνας, που ξεκίνησε εκείνο το πρωινό, παραμένει βαθιά ριζωμένος στο πάρκο, ζωντανός στις μνήμες και στις συνειδήσεις των ανθρώπων: από τις συγκρούσεις με την αστυνομία που συνόδευαν τις μπουλντόζες του Δήμου μέχρι τις διαδηλώσεις που έγιναν στη γειτονιά και έξω από το δημαρχείο, από τις πυκνές ανοιχτές συνελεύσεις, τις δεκάδες συγκεντρώσεις και ποικίλες εκδηλώσεις μέχρι τη συλλογική προσπάθεια για τη δενδροφύτευσή του, την ανακατασκευή της παιδικής χαράς, την επανασύνδεση του νερού, την αποκατάσταση του δικτύου ύδρευσης. Συγκροτεί συλλογική παρακαταθήκη του τι μπορεί να επιτύχουν οι οργανωμένες από τα κάτω ακηδεμόνευτες κοινωνικές - ταξικές αντιστάσεις. Αυτόν τον διττό χαρακτήρα του ως ανοιχτό δημόσιο χώρο πρασίνου αλλά και εστία αγώνα και αντιπληρο-φόρησης υπερασπιζόμαστε μέσα από τη λειτουργία της Συνέλευσης Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης / Πατησίων που εδράζει στο πάρκο. Μια συνέλευση που γεννήθηκε μέσα από τον αγώνα υπεράσπισής του και σφυρηλατήθηκε στο πλαίσιο του κοινωνικού - ταξικού κινήματος της περιόδου όξυνσης της γενικευμένης κρίσης του συστήματος 2010 - 2013.

Αρκετές φορές, μέσα σε αυτά τα έντεκα χρόνια, στον χώρο του πάρκου, βρεθήκαμε μπροστά σε ένα πλήθος από δυσεπίλυτα προβλήματα επιβίωσης και συμβίωσης που προκύπτουν από την εγκατάσταση ενός σημαντικού αριθμού φτωχών, άστεγων, περιθωριοποιημένων και αποκλεισμένων ανθρώπων. Πρόκειται για προβλήματα που δημιουργεί η γενικότερη οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση, ρημάζοντας και διαλύοντας το κοινωνικό σώμα, ειδικά τους πιο ευάλωτους από εμάς. Προβλήματα που στο παρελθόν μας έφεραν αντιμέτωπους με τον κίνδυνο γκετοποίησής του, μετατροπής του σε πιάτσα διακίνησης και εμπορίας ουσιών, υπό την κάλυψη των δυνάμεων καταστολής. Τότε, με τον επίμονο αδιάκοπο αγώνα μας, μαζί με πολλούς αλληλέγγυους, καταφέραμε να διαφυλάξουμε τον ανοιχτό κοινωνικό χαρακτήρα του για όλους.

Σήμερα, εν καιρώ πανδημίας, η όξυνση της επίθεσης κράτους και αφεντικών, με πρόσχημα τη “διάσωση” της οικονομίας, επιτείνει μια ήδη ασφυκτική συνθήκη. Μια συνθήκη φόβου και απελπισίας, όπου η ήδη φτωχοποιημένη πλειοψηφία ωθείται στα όρια της εξαθλίωσης, όλο και περισσότεροι από εμάς βρισκόμαστε ή θα βρεθούμε άνεργοι και αποκλεισμένοι από βασικά κοινωνικά αγαθά. Μια συνθήκη όπου κάθε αντίσταση καταστέλλεται βάναυσα, όπως καταδεικνύει η αστυνομική κατοχή της γειτονιάς των Εξαρχείων, καθώς και η πρόσφατη άγρια επίθεση των ΜΑΤ στους θαμώνες της πλατείας Αγ. Γεωργίου στην Κυψέλη και ο ξυλοδαρμός πολλών εξ αυτών. Μια συνθήκη όπου οι ταξικές και κοινωνικές ανισότητες και διακρίσεις οξύνονται και εδαφικο-ποιούνται, με τον κατακερματισμό των γειτονιών μας σε ζώνες εμπορευματοποίησης και περιοχές όπου συγκεντρώνονται και διαβιούν όσοι δεν συγκαταλέγονται στους “παραγωγικούς” πολίτες.

Στην περιοχή μας και ειδικότερα στην περίπτωση του πάρκου, η διόγκωση των προβλημάτων αυτών αποτυπώνεται μέσω της απαξίωσης και εγκατάλειψης του χώρου και των άπορων ανθρώπων που καταφεύγουν σε αυτόν στην τύχη τους, ενώ συστηματικά καλλιεργούνται συνθήκες γκετοποίησης και υπονόμευσης του ανοιχτού δημόσιου χαρακτήρα του, επιδιώκοντας να καταστεί μη προσβάσιμο για τους κατοίκους. Εκεί θα έρθουν να πατήσουν στη συνέχεια οι σχεδιασμοί των δημοτικών και κρατικών αρχών για την “αξιοποίησή” του, προωθώντας στην πράξη εκ νέου την καταστροφή του. Σχεδιασμοί που την προηγούμενη περίοδο περιλάμβαναν την περίφραξή του και τη μετατροπή του σε έναν αποστειρωμένο χώρο ειδικής χρήσης.

Είναι ζωτικής σημασίας το πάρκο να συνεχίσει να αποτελεί καταφύγιο για όλους όσους έχουν ανάγκη -άστεγους, φτωχούς, κατατρεγμένους-, αλλά και εστία μαχητικής αντίστασης στη λεηλασία της ζωής μας. Να υπερασπιστούμε τον ανοιχτό κοινωνικό του χαρακτήρα, τόσο απέναντι στα σχέδια καταστολής του από τις δημοτικές και κρατικές αρχές, όσο και απέναντι σε όσους επιχειρούν να τον υπονομεύσουν, μετατρέποντάς το σε πιάτσα διακίνησης και εμπορίας ουσιών, σε πεδίο αντικοινωνικών συμπεριφορών. Έχοντας γνώση πως τα ζητήματα αυτά δεν αφορούν ούτε στενά το πάρκο ούτε στενά τη δική μας γειτονιά, αλλά αποτελούν γενικευμένα φαινόμενα που παράγονται από το ίδιο το σύστημα, καλούμε όλους και όλες, τους κατοίκους της περιοχής αλλά και τις ευρύτερες δυνάμεις του κοινωνικού - ταξικού κινήματος, να συνδράμουν στη διαφύλαξή του ως ανοιχτού πράσινου χώρου και εστία αντίστασης, αναπόσπαστο μέρος των κινηματικών δομών.

Με όπλο μας την αλληλεγγύη να σπάσουμε τον φόβο, να στρέψουμε την οργή μας απέναντι στις πολιτικές κράτους και κεφαλαίου που δημιουργούν γενικευμένες συνθήκες εξαθλίωσης μέσα στην πόλη και υποθάλπουν τη βία κάθε λογής μαφιών. Θα συνεχίσουμε, τόσο στην ευρύτερη περιοχή όσο και μέσα από το πάρκο, να αγωνιζόμαστε για ελεύθερους δημόσιους χώρους για όλους, ενάντια στην τσιμεντοποίηση, την εμπορευματοποίηση και τη μετατροπή τους σε πεδία κανιβα-λιστικών και αντικοινωνικών συμπεριφορών, αστυνομικών πογκρόμ και ρατσιστικών επιθέσεων, ως κομμάτι του ευρύτερου αγώνα ενάντια στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Παλεύοντας στο σήμερα με πυξίδα την οικοδόμηση μιας αυριανής κοινωνίας ισότητας και ελευθερίας.

ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΑΞΙΩΣΗ

ΟΣΩΝ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΑΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ
ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ

ΜΕ ΟΠΛΟ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ,
ΘΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟ ΠΑΡΚΟ

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΑΝΙΒΑΛΙΣΜΟ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ,
ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ, ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ,
ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ, ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ, ΤΟΝ ΡΑΤΣΙΣΜΟ
ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΑ ΓΕΝΝΑ

Παρέμβαση αντιπληροφόρησης

και φροντίδας του πάρκου

Σάββατο 13 Ιούνη 2020,

από τις 12 το μεσημέρι

Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης / Πατησίων