Το νέο Πάρκο της οδού Κύπρου δεν δημιουργήθηκε από μόνο του ούτε
διατηρείται βέβαια, εδώ και τριάμιση χρόνια, χάρη στη θεία πρόνοια.
Εξακολουθεί πάντα να υπάρχει, να αναπτύσσεται και να διαμορφώνεται χάρη
στη διαρκή, συλλογική, εθελοντική δουλειά αγωνιζόμενων κατοίκων και
αλληλέγγυων, αρχικά της Ανοιχτής Συνέλευσης του Πάρκου από τον Γενάρη
του 2009 και στη συνέχεια της Συνέλευσης Αντίστασης και Αλληλεγγύης
Κυψέλης / Πατησίων από τον Ιούνιο του 2010. Ιδιαίτερα σήμερα, και όλη
την περίοδο των τελευταίων μηνών, που ο δήμαρχος Καμίνης έκοψε το νερό
καταδικάζοντας το πάρκο σε καταστροφή και οι αγωνιζόμενοι κάτοικοι είναι
αναγκασμένοι να ποτίζουν τα δέντρα και τους θάμνους αποκλειστικά με
δικά τους μέσα: φέρνοντας υδροφόρα, τραβώντας λάστιχα από γειτονικά
διαμερίσματα, κουβαλώντας μπιτόνια με νερό…
Σημαντική η συνεισφορά αλληλέγγυων στις εργασίες και στην υποδομή (ενδεικτική η επίσκεψη αυτή τη φορά συναγωνιστή από το Άλσος Παγκρατίου και η προσφορά δεξαμενής νερού, ραντιστήρας και υλικών για την προστασία των φυτών από την ξηρασία).
Ένα ακόμη δεντράκι που έχει αρχίσει
να ξεραίνεται εξαιτίας της λυψειδρίας που έχει επιβάλει στο Πάρκο της
Κύπρου ο καραγκιόζης δήμαρχος. Το Πάρκο της Κύπρου είναι το μοναδικό
που επί τούτου δεν υπάρχει ούτε μια σταγόνα νερού.
Το πλατάνι για να αναπτυχθεί
έχει ανάγκη από συνεχές πότισμα με μεγάλες ποσότητες νερού που δεν να
μπορεί καλυφθεί σε βάθος χρόνου από μπιτόνια… Για αυτό και ενώ στην
αρχή της Άνοιξης το φύλλωμά του ήταν πράσινο, με το πέρασμα του χρόνου
και παρά τις προσπάθειες των κατοίκων κιτρινίζει όλο και περισσότερο…
Μια αριά ξεραμένη. Αυτή είναι η τύχη
που έχει αποφασίσει ο Καμίνης για όλα τα δεντρα και τους θάμνους του
Πάρκου Κύπρου και Πατησίων κόβοντας την παροχή νερού από τον Αύγουστο
του 2011.
